روش هاي بهينه طراحي معماري در ساختمان هاي صنعتي بر اساس آراء صاحب نظران حوزه طراحي معماري

فاقد عنوان و چكيده لاتين

توسعه صنعتي و رشد روزافزون نيازها در جوامع انساني، تنوع ساختمان ها و رشته هاي تخصصي مرتبط با معماري را نيز افزايش داده است. حجم بالاي دانش ميان رشته اي و تخصص هاي غيرمرتبط با معماري در ساختمان ها و مجموعه هاي صنعتي، نقش معمار، عوامل مؤثر و روش طراحي آن ها را براي معماران با چالشي جدي مواجه ساخته است. اين تحقيق با فرض وجود ارتباط معنادار بين نوع فضاي ساخته شده، و روش طراحي آن فضا، متغيرهاي موجود در طراحي معماري ساختمان هاي صنعتي را مورد ارزيابي قرار داده و سپس با بررسي طيفي از روش هاي موجود، به مطالعه رابطه بين متغيرهاي طراحي در اين گونه ساختمان ها و روش هاي طراحي، با هدف معرفي روش هاي بهينه طراحي ساختمان هاي صنعتي پرداخته است. محدوده مورد مطالعه در اين تحقيق، ساختمان هاي صنعتي به همراه عوامل و موضوعات مطرح در طراحي آن ها مي باشد. در قسمت نخست، پس از بررسي تعاريف و جمع آوري اطلاعات در حوزه نظري و ادبيات تحقيق، روش هاي طراحي معماري، موضوعات و عوامل اثرگذار در طراحي ساختمان هاي صنعتي، مورد بررسي قرار گرفته است. در قسمت دوم، پرسشنامه اي استاندارد، به صورت هدفمند جهت دريافت اطلاعات جامعه آماري شامل صاحب نظران حوزه تحقيق تعريف گرديده و نتايج حاصل از اطلاعات گردآوري شده با نرم افزارهاي تحليلي و آماري به روش AHPتحليل شده و سپس نتايج با استفاده از نمودارها و دياگرام ارائه گرديده است. براساس نتايج پژوهش، با مقايسه روش هاي طراحي در ارتباط با عوامل اثرگذار در طراحي معماري اين ساختمان ها، روش هاي طراحي نظام مند و منطقي-مركب روش هاي مطلوب تري جهت طراحي ارزيابي گرديده اند. از سوي ديگر، علي رغم ماهيت عملكردي و اقتصادي كاملا غالب در ساختمان هاي صنعتي و تأثيرپذيري تمام عوامل از فرآيند توليد، اين معيارها اختلاف معناداري با عوامل امنيتي-ايمني، زيست محيطي و انساني، برخلاف آنچه در مورد عوامل زيبايي شناسي و معنايي ديده مي شود، ندارند.