نقدي بر كتاب «التبرك المشروع و التبرك الممنوع»

تبرك نه تنها در دين اسلام بلكه در اديان ديگر نيز سابقه دارد . روايات فراواني درباره تبرك مسلمانان به پيامبر و آثار و غذاي ايشان وجود دارد . تبرك به آب وضوي پيامبر در زمان فتح مكه تأثير رواني فراواني بر ابوسفيان گذاشت . پس از پيامبر نيز اين تبرك به آثار آن حضرت در ميان مسلمانان ادامه داشت . در اين ميان برخي از جريانات خاص حديث گرا بر اين عمل خرده گرفته و ادعا كرد ه اند كه تنها تبر ك هايي كه در زمان پيامبر در ميان مسلمانان معهود بوده است، توجيه شرعي دارد و م ي بايست به همان ها بسنده كرد و پس از رحلت پيامبر تبرك به آثار ايشان ممنوع است و در حد شرك به خداوند است . به نظر مي رسد اين ديدگاه داراي اشكالات و كاستي هاي گوناگون است كه در اين نوشتار بدان پرداخته خواهد شد.