تأثير مؤلفه‌هاي رفتاري و روان‌شناختي در ارتقاي ايمني ترافيك با تأكيد بر نقش پليس راهور

رفتار هاي انسان در فضاي شهري حاوي پيام‌هاي گوناگوني است. رفتار انسان ها از عواملي نظير انگيزه ها، نيازها، زمينه هاي ذهني و قابليت محيط ناشي مي شود. محيط و رفتار آن‌قدر درهم‌ تنيده شده اند كه به‌سختي مي توان آنها را از هم جدا كرد. اين تحقيق با هدف بررسي اثرات مؤلفه‌هاي رفتاري و روان‌شناختي در ارتقاي ايمني ترافيك با تأكيد بر نقش پليس راهور انجام گرفت. اين تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي و ميداني كه به‌صورت استنتاج و استخراج از منابع و داده‌هاي آماري انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش، رانندگان هستند. تحليل نتايج از طريق تحليل آماري و تحليل نرم‌افزاري spss صورت گرفته است. يافته هاي تحقيق نشان داد كه اثرات مؤلفه‌هاي رفتاري و روان‌شناختي در ارتقاي ايمني ترافيك اثرگذار است. براساس نتايج آزمون آماري تحليل عاملي، اين رضايت مندي در قالب چهار دسته مؤلفه‌هاي: سلامت روان، پرخاشگري، شخصيت و عادات رانندگي قرار گرفتند كه 68.49درصد از واريانس كل را تبيين كردند. در اين ميان، عامل عادات رانندگي با تبيين 20.25درصد از واريانس كل، توانسته است بيشترين ميزان واريانس را به‌خود اختصاص داده و در اولويت نخست قرار بگيرد. پس از آن عامل شخصيت كه در حدود 19.63درصد از واريانس كل را به‌خود اختصاص داده است، عامل بعدي پرخاشگري كه در حدود 14.68درصد از واريانس كل را به‌خود اختصاص داد. نتايج حاصل از چرخش عامل ها به روش واريماكس نشان مي دهد كه از متغير واردشده در تحليل عاملي اكتشافي، تنها 3 متغير كه داراي بار عاملي بالاي 0.5درصد بوده اند، باقي‌مانده‌اند و به‌صورت جدا در سه عامل طبقه‌بندي شدند.