شناسايي متغيرهاي اثرگذار بر انجام مانورهاي سبقت خطرناك در راههاي دوخطه دوطرفه برون‌شهري (مطالعه موردي: راههاي برون‌شهري استان‌هاي زنجان و آذربايجان شرقي)

هدف اصلي اين مطالعه، بررسي متغيرهاي مهم و تأثيرگذار در انجام مانورهاي سبقت خطرناك و غيرخطرناك در راههاي دوخطه دوطرفه برون‌شهري در ايران مي‌باشد. براي برداشت داده‌ها، از روش جمع‌آوري ميداني و تكميل پرسشنامه كنار جاده استفاده شده است. بدين ترتيب كه با همراهي گشت‌هاي پليس راهور در راههاي دوخطه دوطرفه برون‌شهري استان‌هاي زنجان و آذربايجان شرقي و در يك دوره زماني 50 روزه، در مجموع 514 پرسشنامه تكميل و ارزيابي شدند. براي بررسي تأثير هر متغير بر روي متغير هدف، از آزمون كاي دو پيرسون با P-Value برابر با 05/0 استفاده شده است و سپس نحوه اثرگذاري متغيرهاي مستقل بر روي متغير وابسته با استفاده از نمودارهاي تحليل آماري بررسي شده است. در انتها اين نتيجه حاصل شد كه با افزايش سن راننده، مانورهاي سبقت خطرناك كاهش مي‌يابند. همچنين با افزايش عمر خودرو، مانورهاي سبقت خطرناك كاهش پيدا مي‌كنند. از ديگر نتايج بدست آمده مي‌توان به اين مورد اشاره كرد كه با افزايش عرض سواره‌رو و عرض شانه راه، مانورهاي سبقت خطرناك كاهش مي‌يابند. ضمن اينكه مانورهاي سبقت خطرناك در مسيرهاي با شانه آسفالته بدون اختلاف سطح از رويه، كمتر از مسيرهاي با شانه غيرآسفالته مي‌باشند. در نهايت نيز اين نتيجه حاصل شد كه با افزايش طول ناحيه سبقت ممنوع قبل از محل سبقت، مانورهاي سبقت خطرناك افزايش مي‌يابند.