تصويرسازي ديداري وحركتي دانش آموزان نابينا و عادي

Visual and Motor Imagery among Blind and Normal Students

هدف: هدف اين پژوهش ، مقايسه تصويرسازي ديداري و حركتي دانش‌آموزان پسر نابيناي مقطع راهنمايي با دانش آموزان عادي شهر تهران در اين مقطع است. روش: در پژوهش پس‌رويدادي حاضر 60 نفر حضور داشتند، كه از اين تعداد30 نفر دانش آموز نابيناي مادرزادي بودند و 30 نفر ديگر ازبين دانش‌آموزان عادي انتخاب شدند.نمونه‌گيري به صورت تصادفي خوشه‌اي از بين دانش آموزان مدارس عادي و به صورت تصادفي از مدارس نابينايان شهر تهران صورت گرفت. در اين پژوهش از دو پرسشنامه ارزيابي تصويرسازي حركتي(VMIQ) و پرسشنامه ارزيابي تصويرسازي ديداري(VVIQ) استفاده شد. جهت تحليل داده‌ها از آزمون آماري tمستقل استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه دانش آموزان نابينا به لحاظ تصويرسازي ديداري در سطح پايين‌تر از گروه عادي عمل كردند و تفاوت بين آنها معنادار بود.بين دو گروه از لحاظ تصويرسازي حركتي تفاوت معناداري وجود نداشت و هر دو گروه تقريباً در يك سطح عمل كردند. نتيجه‌گيري: در افراد نابينا نيز تصويرسازي ديداري و حركتي وجود دارد، اما آنها عملكرد ضعيف تري در تصويرسازي ديداري نسبت به افراد عادي دارند.

Objective: This study compares visual and motor imagery in male blind and normal students of guidance schools in Tehran. Method: Through a random and cluster sampling method, 60 students (30 blind students and 30 normal students) were recruited from schools in Tehran. In this study Vividness of Visual Imagery Questionnaire (VVIQ) and Vividness of Motor Imagery Questionnaire (VMIQ) were used. Results: Independent t-student analysis revealed that there exists significant differences between visual imagery in blind and normal students. No significant difference was observed between motor imagery in blind and normal students and two group were at same level. Conclusion: Accordingly, we can suggest that blind persons have visual and motor imagery, but visual imagery in these persons is weaker than normal persons.