بررسي نوع و تراكم بيوآئرسول‌هاي قارچي درهواي داخل بيمارستان امام خميني (ره) و علوي شهر اردبيل در سال 1394

Types and concentration of fungal bio-aerosols of indoor air of Imam Khomeini and Alavi hospitals in Ardabil city in 2016

زمينه و هدف : بيوآئرسول ­ها در هواي بخش­هاي مختلف بيمارستاني عامل زيان­ آور مهمي براي سلامتي محسوب شده و در ايجاد عفونت­ هاي بيمارستاني نقش عمده ­اي را ايفا مي­ نمايند. بنابراين در اين مطالعه تنوع و غلظت بيو آئرسول­هاي قارچي در هواي بيمارستان­هاي امام خميني و علوي اردبيل مورد بررسي قرار گرفت. روش بررسي : اين مطالعه مقطعي در سال 1394 در بيمارستان­هاي آموزشي شهر اردبيل انجام گرفت. به منظور ارزيابي و تعيين تراكم بيوآئروسل ­هاي هوابرد قارچي، دستگاه نمونه بردار مدل ZTHV02 و محيط كشت سابرودكستروزآگار به همراه آنتي بيوتيك كلرامفنيكل مورد استفاده قرار گرفت. براي تشخيص قارچ­ها از روش اسلايد كالچر استفاده شد و تراكم كلني­ ها بر اساس CFU/m3 گزارش گرديد. يافته­ ها: ميانگين غلظت كل قارچ­ هاي اندازه­ گيري شده در بيمارستان امام و علوي به ترتيب CFU/m3 42/52 و CFU/m34/43 مي­باشد. ايستگاه پرستاري بخش دياليز بيمارستان امام خميني و اتاق زايمان طبيعي و اتاق بستري اورولوژي و نورولوژي مردان در بيمارستان علوي داراي بيشترين بار آلودگي قارچي و بخش دياليز و ايزوله تنفسي اورژانس در بيمارستان امام خميني و ICU در بيمارستان علوي داراي كمترين بار آلودگي قارچي بودند. شايع­ ترين قارچ­هاي جدا شده از هواي بيمارستان امام به ترتيب پنيسليوم، آسپرژيلوس ­نايجر، آسپرژيلوس، كلادوسپوريوم و كانديدا و در بيمارستان علوي به ترتيب پنيسليوم، آسپرژيلوس، آسپرژيلوس نايجر، پسيلومايسس و كانديدا بودند. غلظت قارچ­ها با دما و رطوبت محيط ارتباط معني ­داري نداشتند و ليكن غلظت آلاينده در شيفت عصر (زمان ملاقات) به صورت معني ­دار از شيفت صبح بيشتر بود (0.01>p). نتيجه­ گيري: غلظت بالاي قارچ­هاي هوابرد در بيمارستان­هاي مورد مطالعه مي­تواند به عنوان يك عامل خطر مهم براي سلامت شاغلين و بيماران مطرح باشد.

Background and aims: Bio-aerosols of indoor air of hospital wards are significant harmful factor for human health and play important role on nosocomial infections. Therefore, diversity and concentration of fungal bio-aerosols in indoor air of Imam Khomeini and Alavi hospitals were investigated in this study. Methods: This cross-sectional study was conducted in 2 educational hospitals of Ardabil city in 2016. ZTHV02 sampler and sabarose dextrose agar along with chloramphenicol antibiotic were used to evaluate and determine the airborne fungal concentrations. Culture slide technique was applied to diagnose fungi and the colonies density was reported based on CFU/m3. Results: Mean fungi concentrations were 52.42 and 43.4 CFU/m3 in Emam and Alavi hospitals, respectively. Nursing station of dialysis ward in Imam Khomeini Hospital and vaginal delivery room and inpatient room of men urology and neurology in Alavi hospital had the highest fungal infection load. On the other hand the least fungal infection load were observed in dialysis and emergency respiratory isolation wards of Imam Khomeini and ICU in Alavi hospitals. The most prevalent fungi species isolated from air samples of Emam hospital was penicilium followed by Aspergillus niger, Aspergillus, Cladosporium and Candida and for Alvi hospital; penicilium followed by Aspergillus, Aspergillus niger, Paecilomyces and Candida. No significant correlations were found between fungi concentrations and temperature and humidity of the sampling sites. However, fungi levels significantly were higher in morning shift comparing to evening shift (p<0.01). Conclusion: High concentration of airborne fungi bio-aerosols in Ardabil hospitals may be important health risks for health workers and the patients.