مطالعه تاثير استعاره تصويري بر پراكندگي معنا در پيكره هاي انساني اردشير محصص

The Study of the Impact of Pictorial Metaphor on the Human Figures of Ardashir Mohassess

استعاره همواره يكي از مهمترين مباحث بلاغت براي تاثير كلام بوده است. امروزه علوم شناختي جديد باور دارد كه انسان استعاري مي انديشد و استعاره فقط لغوي نيست. درپي اين نظريه، انديشمندان مبحث استعاره تصويري را مطرح نمودند، كه از جمله آنها نوئل كارول، جان كندي و چارلز فورس ويل است. نقطه مشترك تعاريف آنها از استعاره تصويري، نگاشت مفهوم از مبدأ به مقصدِ تصويري است. تصوير استعاري، انحرافي از وضعيت معمول است كه باعث برانگيختن يك معني يا معاني مختلف مي شود. در اين تحقيق اين پرسش مطرح است كه چه رابطه اي بين انحراف از واقعيت معمول در اندام هاي انساني كاريكاتورهاي اردشير محصص و استعاره تصويري وجود دارد، چگونه اين انحراف از وضعيت معمول در كاريكاتورهاي او باعث برانگيختن يك معني يا معاني مختلف م يشود، همچنين استعاره و پراكندگي معاني چگونه سبب بازگشت مخاطب به خود اثر هنري مي شود. از اهداف اين پژوهش مطالعه استعاره تصويري در پيكره هاي تلفيقي اردشير محصص است كه پراكندگي معنايي و تناقض هاي رندانه اي را در اين طرح ها خلق مي كند. به علاوه،مسير رسيدن به معنا در پيكره هاي غيرمتعارف ارشير محصص براساس استعاره تصويري مورد بررسي قرار گرفته است. معناي دروني خارج شدن ذات انسان از كمال انساني به عنوان مبدأ استعاره(مستعارله)؛ به صورت خارج شدن شكل ظاهري او از حالت عادي به عنوان مقصد )مستعارمنه( در كاريكاتورها صوير شده است. فعال نگه داشتن ذهن مخاطب، مضمون اصلي كاريكاتورهاي اوست. در كارهاي اردشير محصص معنا و تفسير به راحتي به دست نمي آيد و انباشت مضمون وجود دارد؛ به همين علت يك دور و بازگشت مداوم به خود اثر اتفاق مي افتد. در اين مقاله روش تحقيق، توصيفي- تحليلي است و در گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه اي و مشاهده آثار استفاده شده است. رويكرد مورد استفاده در اين مقاله تحليل محتواي كيفي استقرايي است.