عنوان مقاله :
نتايج پرتو درماني در مقابل عدم پرتو درماني زنجيره پستاني داخلي در سرطان پستان: نتايج 14 سال درمان
پديد آورندگان :
ثعلبيان، محمد جواد دانشگاه علوم پزشكي شيراز , مصلايي، احمد دانشگاه علوم پزشكي شيراز , مسلمي، داريوش دانشگاه علوم پزشكي بابل , لاري زاده، محمد حسن دانشگاه علوم پزشكي كرمان , اميدواري، شاپور دانشگاه علوم پزشكي شيراز
كليدواژه :
سرطان پستان , زنجيره پستاني داخلي , پرتو درماني
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: در مورد درمان انتخابي گرههاي لنفي زنجيره پستاني داخلي در بيماران مبتلا به سرطان پستان اختلاف نظر وجود دارد. در كارآزماييهاي قبلي، پرتو درماني اين گرهها مفيد نبوده است، اما نتايج مثبت كارآزماييهاي اخير كه پرتودرماني گرههاي منطقهاي را پس از ماستكتومي بررسي كردند، باعث توجه مجدد به اين درمان شد. هدف اين بررسي گذشتهنگر بررسي نتايج اين درمان در بيماران سرطان پستان كه تحت ماستكتومي و پرتو درماني قرار گرفتند، بود.
مواد وروشها: اين مطالعه بر اساس پروندههاي 215 بيمار كه از سال 1366تا 1380 تحت ماستكتومي راديكال تعديل يافته و پرتودرماني قرار گرفته بودند، انجام شد. ميانگين زمان پيگيري بيماران 74 ماه بود. همه اين بيماران شيمي درماني و پرتودرماني منطقهاي (فوق ترقوه، زير بغل همراه يا بدون زنجيره پستاني داخلي) دريافت كرده بودند. دريافت يا عدم دريافت پرتو درماني زنجيره پستاني به خاطر تغييراتي بود كه در روشهاي درماني در طول اين مدت اتفاق افتاده بود. به منظور بررسي نتايج، بيماران به دو گروه تقسيم شدند: گروهي كه پرتو درماني زنجيره پستاني دريافت كرده بودند (120 بيمار) و گروهي كه تحت چنين درماني قرار نگرفته بودند (95 بيمار). سپس زمان بقا 5 ساله بدون بيماري و ميزان متاستاز و عود موضعي- منطقهاي در اين دو گروه محاسبه شد. به منظور تعيين گروهي كه ممكن است از اين پرتو درماني سود ببرند متاستاز در دو گروه بر اساس سن، محل تومور، مرحله بيماري و وضعيت گره لنفي زير بغل نيز بررسي شد.
يافتهها: در گروهي كه تحت پرتو درماني زنجيره پستاني قرار گرفته بودند، متاستاز دور دست و عود موضعي- منطقهاي به ترتيب در 35 درصد (42 بيمار) و 3/8 درصد (10 بيمار) موارد اتفاق افتاده بود و در گروه ديگر اين ارقام به ترتيب 9/38 درصد (37 بيمار) و 3/7 درصد (7 بيمار) بود. زمان بقا 5 ساله بدون بيماري در اين دو گروه به ترتيب 57 درصد و50 درصد بود، اما هيچ كدام از اين اختلافها معنيدار نبود. در بيماران مرحلهШa ، در گروهي كه تحت درمان زنجيره پستاني قرار گرفتند، متاستاز در 2/38 درصد بيماران و در گروه ديگر در 6/84 درصد بيماران وجود داشت (001/0p<). اين ارقام در بيماراني كه تومور آنها در نيمه داخلي پستان بود به ترتيب 8/42 و 75 درصد بود (001/0p<). در بقيه زير گروهها تفاوت معنيداري در اين مورد ديده نشد.
نتيجهگيري: با توجه به نتايج اين مطالعه چنين استنباط ميشود كه پرتو درماني زنجيره پستاني داخلي در بيماران مبتلا به سرطان پستان فايدهاي ندارد و اين در مان فقط در بيماران با مرحله بالا و تومورهاي نيمه داخلي پستان بايد به كار رود.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان