عكاسي و افسون زدايي از سلطنت نقش عكاسي در فروپاشي انگاره قدرت پادشاه در انقلاب مشروطه

مسئله اصلي اين مقاله رابطه تصوير و شناخت است. يك راي مهم اين مقاله اين است كه نقش هنر به ويژه تصوير در ايجاد معرفت و ذهنيت در انسان ها و بدل كردن آن ها با سوژه هاي خاص اجتماعي را بايد جدي گرفت. به طور خاص مقاله اين مسئله را در نقش تصوير در انقلاب معرفت شناختي عصر مشروطه در ايران پي مي گيرد. يكي از مهم ترين رخدادهاي سياسي انقلاب مشروطه شكسته شدن هاله قدرت مطلقه پادشاه در بيش و پيش از هرچيز حاصل انقلابي معرفت شناختي در جامعه و تغيير در نگرش مردم به جايگاه پادشاه و تصور ذهني ايشان از مقام و قدرت او بود. در اين مقاله تلاش داريم به اين سؤال پاسخ دهيم كه در فرايند انقلاب مشروطه، عكاسي چه نقشي در گسست تاريخي و معرفت شناختي، يعني تغيير رژيم حقيقت و تغيير ذهنيت انسان ايراني بر عهده داشت؟ عكاسي چه نقشي در افسون زدايي از سلطنت و فروپاشي اين حقيقت كه پادشاه فردي متمايز و ممتاز از بقيه جامعه است، داشته است؟ براي پاسخ به اين مسئله از روش تحقيق تاريخي و از نظريه معرفت ميشل فوكو به عنوان مبناي نظري تحليل استفاده شده است. همچنين براي گردآوري داده ها از روش كتابخان هاي و اسنادي و به طور خاص رجوع به آرشيو متون به جاي مانده از دوره قاجار براي فهم محتواي آگاهي جامعه اين عصر استفاده شده است. اين مقاله در پايان به اين نتيجه مي رسد كه عكاسي به دليل ويژگي هاي واقع نما بودن، قابليت تكثير و در دسترس بودن نقش مهمي در فروپاشي انگاره قدرت پادشاه در ذهنيت انسان ايراني در عصر مشروطه بر عهده داشته است. عكاسي با اضمحلال انگاره شاه آرماني نخستين قدم را در تدوين رژيم حقيقت تجدد و مولفه هاي آن يعني آزادي و برابري برداشت.