كليدواژه :
استروك , بهزيستي معنوي , معنويت , بيماري عروق مغزي
چكيده فارسي :
مشكلات بيماران مبتلا به استروك، مراقبان را با چالش هايي مواجهه مي كند. شناسايي ميزان بهزيستي معنوي به عنوان عامل تعديل گر سازگاري با اين چالش ها مهم است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي بهزيستي معنوي در مراقبان بيماران مبتلا به استروك و شناسايي عوامل موثر بر آن بود. مواد و روش مطالعه حاضر به صورت مقطعي انجام شد. 122 مراقب بيمار مبتلا به استروك به روش نمونه گيري آسان انتخاب شدند. از پرسشنامه بهزيستي معنوي پولوتزين و اليسون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس و آزمون تي تست، آنوا و رگرسيون خطي تحليل شد. يافته ها ميانگين بهزيستي معنوي 85/29 با انحراف معيار 13/89 بود. بهزيستي معنوي مراقبان در سطح متوسط بود. بين بهزيستي معنوي مراقب و سن و سطح تحصيلات بيمار ارتباط وجود داشت. بين توانايي انجام كار و چگونگي راه رفتن بيمار با بهزيستي معنوي مراقب ارتباط وجود داشت و بيماراني كه اصلا توانايي انجام كار شخصي را نداشتند و اصلا نمي توانستند راه بروند، مراقب آنها از بهزيستي معنوي بالاتري برخوردار بود. نتايج آزمون رگرسيون خطي نشان داد بين بهزيستي معنوي با چگونگي راه رفتن (0/002=p، 3/22=t، 0/27=b) و سطح تحصيلات بيمار (0/01=p، 2/59-=t، 0/22-=b) ارتباط وجود داشت. بحث و نتيجه گيري يافته ها نشان داد كه بهزيستي معنوي مراقبان بيماران مبتلا به استروك در حد متوسط است. به علاوه سطح تحصيلات، سن، چگونگي راه رفتن و توانايي انجام كار شخصي بيماران از عواملي است كه با بهزيستي معنوي در ارتباط است. ناتواني بيمار در راه رفتن و انجام فعاليت شخصي از عواملي بود كه بهزيستي معنوي مراقب به آن ها مرتبط بود. لذا مراقبان در مواقع ناتواني بيمار در تحرك و بروز فلجي سعي مي كنند كه بهزيستي معنوي خود را بالا ببرند.
چكيده لاتين :
Introduction: The stroke patients’ problems can lead to caregiver’s challenges. Therefore, it is important to identify caregiver’s spiritual well-being as a moderating factor in adapting to these challenges. The aim of this study was to determine the spiritual well-being of caregivers of stroke patients and to identify the factors affecting it.
Methods: This was a cross-sectional study. One hundred and twenty two stroke patient caregivers were selected through convenience sampling. The Palutzian & Ellison Spiritual Well-being scale was used. Data were analyzed by SPSS software using t-test, ANOVA and Linear Regression analysis.
Results: The mean score of spiritual well-being was 85.29 (SD=13.89). The spiritual well-being of caregivers was in moderate level, and the results showed the link between caregivers’ spiritual well-being and the patients’ age and education level. Caregivers’ spiritual well-being was associated with the patients’ ability to do personal activities and the way patient walked. In the case of those patients who were not able to do their personal activities, and who could not walk at all, their caregivers had higher mean score of spiritual well-being. The results of Linear Regression analysis showed an association between spiritual well-being and the patient’s walking ability (=0.27, t=3.22, p=0.002) and their education level (=-0.22, t=-2.59, p=0.01).
Conclusion: The findings showed that the caregivers’ spiritual well-being was in moderate level. In addition, levels of education, age, the patient walking ability, and the ability to do personal activities were the factors associated with caregiver’s spiritual well-being. The patient's inability to walk and to perform personal activities were the factors that were associated to the caregiver spiritual well-being. Therefore, caregivers should try to increase their spiritual well-being when their patients are unable to move and have paralysis.
