بررسي شيوع اختلالات اسكلتي- عضلاني و تعيين ارتباط آنها با ناتواني عملكردي در اندام فوقاني پرستاران

Examining the Prevalence of Musculoskeletal Impairments and Its Association with Upper Extremity Functional Disability of Nurses

اختلال به معني نقص در عملكرد ساختارهاي بدن نظير سيستم اسكلتي-عضلاني است و ناتواني جنبه‌هاي منفي تعامل بين فرد و محيط مي‌باشد. بررسي ارتباط بين اختلال و ناتواني، سهم اختلال را در ايجاد ناتواني مشخص مي‌نمايد. لذا هدف از اين مطالعه بررسي شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني و تعيين رابطه بين اين اختلالات با ناتواني عملكردي اندام فوقاني در پرستاران بوده است. روش بررسي: پژوهش حاضر مطالعه‌اي مشاهده‌اي از نوع مقطعي است كه در بازه زماني دو ماهه شهريور و مهرماه 1392 در سه بيمارستان دولتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام گرفت. 72 پرستار در دسترس واجد شرايط كه در زمان نمونه-‌ گيري در ايستگاههاي پرستاري بيمارستان مستقر بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات به شكل خود-اظهاري با استفاده از پرسشنامه‌هاي نورديك و DASH جمع‌آوري شد. شيوع اختلالات در نواحي مختلف اندام فوقاني برآورد گرديد. سطح ناتواني در دو گروه با و بدون اختلال به كمك آزمون تي استيودنت بررسي شد. ارتباط بين وجود اختلال و ناتواني به كمك ضريب Eta بررسي گرديد. يافته‌ها: 70/8% از پرستاران مورد مطالعه، اختلال را در حداقل يك ناحيه از اندام فوقاني خود گزارش كردند. ميانگين نمره DASH، 15/7±19/2 بود. سطح ناتواني عملكردي اندام فوقاني در افراد داراي اختلال بطور معنادار بيشتر از افراد بدون اختلال بود (0/018=p). ليكن ضريب Eta معادل 0/28 نشان داد كه همبستگي بين اختلال و ناتواني در مطالعه حاضر ضعيف است. نتيجه‌گيري: شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني اندام فوقاني در پرستاران مورد مطالعه نسبتاً بالاست با اين حال نمره 19/2 در پرسشنامه DASH بيانگر اين است كه ميزان ناتواني در جامعه مذكور پايين است. ارتباط ضعيف بين اختلال و ناتواني در اين مطالعه مي‌تواند به علت پيچيده و غيرخطّي بودن رابطه بين اين دو عامل باشد كه نياز به بررسي هاي دقيق تر و مطالعات بيشتر را ضروري مي‌سازد.

Purpose: Impairment means a deficit in the body structure such as the musculoskeletal system. Functional disability refers to the defective interactions between the individual and the environment. Examining the relationship between impairment and disability determines the role of impairment in making disability. The aim of this study was to estimate the prevalence of upper extremity musculoskeletal impairments and the relationship between such impairments and upper extremity functional disability of registered hospital nurses. Methods: This cross-sectional observational study conducted at three affiliated hospitals of Shiraz University of Medical Sciences. Seventy two qualified nurses that were available in nurses’ station of hospitals at the time of sampling were studied. Data were collected by two self-reported questionnaires: Nordic and Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH). The prevalence of impairments in different areas of upper extremity were estimated. Level of disability between two groups of cases with and without impairment were tested by T-test. Correlation between impairment and disability was assessed using Eta correlation coefficient. Results: Having impairments in at least one area of the upper extremity were observed in 70.8% of study population. The mean score of DASH was 19.2±15.7. The level of disability was significantly higher in people with impairment than those without impairment (p=0.018). However, Eta correlation coefficient equated to 0.28 showed weak correlation between impairment and disability in the present study. Conclusion: While the prevalence of upper extremity musculoskeletal impairments was relatively high, the score of 19.2 in DASH questionnaire implied the low level of disability. Weak correlation between impairment and disability in this study may be due to a nonlinear relationship between these two factors that necessitates more precise inspections and further studies.