شماره ركورد :
1030500
عنوان مقاله :
تأثير هشت هفته تمرين با تخته تعادل بر متغيرهاي عصبي عضلاني مچ پاي دختران كاراته كار
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Eight Weeks of Training with Balance Board on Neuromuscular Variables of Karate Girls` Ankle
پديد آورندگان :
خسروي كويز، مينا دانشگاه اصفهان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , رهنما، نادر دانشگاه اصفهان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب شناسي ورزشي و حركات اصلاحي , صاحب الزماني، منصور دانشگاه شهيد باهنر كرمان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب شناسي ورزشي و حركات اصلاحي
تعداد صفحه :
11
از صفحه :
27
تا صفحه :
37
كليدواژه :
كاراته , مچ پا , دامنه حركتي , حس عمقي , قدرت عضلاني , تخته تعادل
چكيده فارسي :
هدف: گيرنده‌هاي عمقي، اطلاعات مفصل و عضله را از طريق اعصاب حسي به مراكز عصبي مركزي منتقل مي‌كنند، و آنچه باعث بهبود ثبات و پيشگيري از آسيب مي‌شود، هماهنگي عصبي عضلاني است. بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين با تخته تعادل بر حس عمقي، دامنه حركتي و قدرت عضلاني مچ پاي دختران كاراته كار بود. روش بررسي: در پژوهش نيمه تجربي حاضر تعداد 25 نفر از دختران كاراته باز استان كرمان به صورت داوطلبانه انتخاب و به دو گروه تجربي 13 نفر (سن 2/2± 12/8 سال، قد15/1±150 سانتيمتر، و وزن 7/2± 40/3 كيلوگرم) و كنترل 12 نفر (سن 2/1± 13/5 سال، قد 12/2± 154/6 سانتيمتر، و وزن 10/7± 44/2 كيلوگرم) تقسيم شدند. حس عمقي (Goniometer with Pedal)،دامنه حركتي(Universal Goniometer)، ، قدرت عضلاني (Lafayette Manual MuscleTesting System) مچ پاي كاراته بازها، قبل و بعد از 8 هفته تمرين در چهار جهت (dorsiflection، Plantarflexion ، Aversion ، Inversion) مورد ارزيابي قرار گرفت. گروه كنترل به تمرينات كاتا ادامه دادند، در حالي كه گروه تجربي 8 هفته تمرينات تخته تعادل را 3 جلسه در هفته، به مدت 30 دقيقه به اضافه ي تمرينات كاتا انجام دادند. داده‌ها با استفاده از تحليل آزمون شاپيروويلك و تي همبسته در سطح معناداري كمتر از (0/05≥p) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بهبود معناداري در حس عمقي (dorsiflection، Plantarflexion ، Aversion ،Invertion)، دامنه حركتي (dorsiflection، Aversion ،Invertion)، قدرت عضلاني (dorsiflection، Plantarflexion ، Aversion ، Inversion)گروه تجربي پس از هشت هفته تمرين يافت شد (0/05≥p). در حالي كه در گروه كنترل بهبود معناداري مشاهده نگرديد (0/05p≤). همچنين بهبود معناداري در دامنه حركتي Plantarflexion مچ پا در نمونه­هاي گروه تجربي و كنترل بين پيش و پس از هشت هفته تمرين ديده نشد (0/05≥p). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر چنين به نظر مي‌رسد كه تمرين با تخته تعادل بر بهبود متغيرهاي عصبي-عضلاني موثر است و مي‌تواند به عنوان يك مداخله تاثيرگذار در پيشگيري و كاهش آسيب مورد توجه قرارگيرد.
چكيده لاتين :
Purpose: Proprioceptive receptors transfer joint and muscle information through sensory nerves to the central nervous system; and neuromuscular coordination improves the stability and the prevention of injury. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of training with balance board on proprioception range of motion and muscle strength of karate girls` ankle. Methods: In the present quasi-experimental study, 25 karate girls of Kerman province were selected voluntarily and were divided into experimental group (13 subjects) (age 2.2 ± 8.12 years, height 1.15 ± 150 cm, and weight 2.7 ± 3.40 kg) and control group (12 subjects) (age 1.2 ± 5.13 years, height 2.12 ± 6.154 cm, and weight 7.10 ± 2.44 kg). Proprioception (pedal Goniometer), range of motion (universal Goniometer), muscle strength (Lafayette Manual Muscle Testing System) and Karate girls` ankle were evaluated in four directions (dorsal, plantar, inversion, Eversion) 8 weeks before and after the experiment. Control group continued Kata training, while the experiment group did balance board exercises and kata trainings for 3 times a week for 30 minutes. Chi-square test, T-test and covariance analysis at a significance level of less than (p≤0.05) were used for data analysis. Results: The results showed a significant improvement in proprioception (dorsal, plantar, inversion, eversion), range of motion (Dorsal, inversion, eversion), muscle strength (Dorsal, plantar, inversion, eversion) of the experimental group after eight weeks of training (p≤0/05). However, significant improvement was not observed in the control group (p≤0/05). In addition, significant improvement in the range of motion of ankle plantar flexion was not observed between the experimental and control groups before and after eight weeks of training (p≤0/05). Conclusions: According to the findings of the study, it seems that balance board training is effective in improving neuromuscular factors and can be used as an effective intervention for prevention and harm reduction.
سال انتشار :
1396
عنوان نشريه :
علوم پيراپزشكي و توانبخشي
فايل PDF :
7543537
عنوان نشريه :
علوم پيراپزشكي و توانبخشي
لينک به اين مدرک :
بازگشت