پديد آورندگان :
زينل زاده قوچاني، بهاره دانشگاه علوم پزشكي شيراز - دانشكده علوم توانبخشي - گروه كار درماني , حسيني، علي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، تهران - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت , درخشان راد، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي شيراز - دانشكده علوم توانبخشي - گروه كار درماني , شرافت، شيوا دانشگاه علوم پزشكي ايران، تهران - دانشكده توانبخشي - گروه فيزيوتراپي , كشاورز، روشنك دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده توانبخشي - گروه فيزيوتراپي , سليماني، منيژه دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، تهران - گروه فيزيوتراپي , پيشياره، ابراهيم دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي، تهران - دانشكده توانبخشي - گروه كار درماني
كليدواژه :
تحريك دهليزي , توانبخشي , كودكان , كانالهاي نيم دايره , اتوليت ها
چكيده فارسي :
با توجه به كاربرد گسترده تحريك دهليزي در كلينيكها نياز به پروتكلهاي سازمان يافته بيشتر در اين زمينه ضروري به نظر ميرسد. هدف از اين مرور روايتي بررسي مبتني بر شواهد پروتكل تحقيقات موجود و هدايت اين جريان باليني به سمت و سوي ساختار يافته است. روش بررسي: در مقاله مروري روايتي (Narrative) حاضر مستندات موجود بين سالهاي 1972 تا 2014 در پايگاه هاي اطلاعاتي معتبر PubMed، Medline, Scopus ، Web of Scienceو Google Scholar بررسي شده اند. كلمات كليدي "تحريك مكانيكي دهليزي"، "كودكان"، "مجاري نيم دايره"، "اتوليت" و "توانبخشي" بودند. يافته ها: 203 مقاله يافت شد و در نهايت با رعايت معيارهاي ورود 34 مطالعه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. پروتكلهاي درماني آنها بحث شده است. در بيشتر مقالات مورد مطالعه اثرات درماني دهليزي موثر شناخته شده است و در مجموع برآيند شواهد به نفع آن است كه مداخلات دهليزي مي تواند نقش مثبتي در بهبود كودكان با ناتواني داشته باشد. به علاوه، پروتكلهاي پيشنهادي محققين نيز طبقه بندي و ارائه گرديد. مطالعات نشان مي دهند كه درماني كارآمد است كه كليه گيرنده هاي دهليزي اعم از اوتريكول، ساكول و همه مجاري نيم دايره را در وضعيت هاي متفاوتي از جمله به شكم خوابيده، به پشت خوابيده، به پهلو خوابيده ، چهار دست و پا، نشسته، در حالت زانو زده و ايستاده تحريك كند.
نتيجه گيري: با تكيه بر شواهد يافت شده موجود پيرامون اثر بخشي تحريك مكانيكال دهليزي، قويا پيشنهاد مي شود تحريك دهليزي سازمان يافته با پروتكل تخصصي بخشي از برنامه درماني كودكان جهت غني سازي فرآيند توانبخشي باشد. توصيه مي گردد كه سن دريافت تحريك، نوع تشخيص، شدت اختلال، سابقه دريافت تحريك، كنترل وضعيت سر، نوع تحريك، فركانس، بزرگي و توالي تحريك مورد توجه قرار گيرد. بهتر است كه جهت تحريك، مسير طولي تحريك از لحاظ دامنه انجام و حتي طول مدت هر تحريك منفرد در يك جلسه و تعداد جلسات، موقعيت بدني فرد در زمان دريافت تحريك، ميزان توقف بلافاصله بعد از حركت، فاصله بين تحريكات، سلامت محيطي و مركزي خود سيستم دهليزي و ابزار ارزيابي مناسب، در تدوين و طراحي پروتكل مداخله باليني تحريكات دهليزي، در نظر گرفته شوند.
چكيده لاتين :
Purpose: According to the widespread application of vestibular stimulation in clinics, organized treatment protocols seem to be necessary. This narrative article aimed to investigate the evidence-based current protocols and to guide this clinical flow into structured direction.
Methods: In this narrative study, valid sites and databases such as PubMed, Web of science,
Scopus, Medline and Google scholar were searched from 1972 till 2014. The Key words were “Mechanical Vestibular Stimulation”, “Children”, “Semicircular Canals”, “Otolits” and “Rehabilitation”.
Results: 203 articles were found and finally, 34 studies were analyzed according to the inclusion criteria. Their treatment protocols were discussed. Most studies have proved vestibular stimulation to be an effective treatment method and the overall evidence suggests the efficacy of the vestibular interventions in improvement of children with disability. Additionally, suggested protocols are categorized and presented. Studies showed that treatment would be effective if all the vestibular receptors including utricle, saccule and all semicircular canals were stimulated in different positions such as prone, supine, side lying, quadruped, sitting, kneeling and standing. Conclusion: In the light of the present evidence about the efficacy of mechanical vestibular stimulation, organized vestibular stimulation with specialized protocol is strongly recommended to be as one part of children therapeutic schedule in order for empowering rehabilitation process. It is suggested to be careful about the age in which stimulation is received, type of diagnosis, intensity of deficits, history of receiving stimulation, head position control, type of stimulation, frequency, amplitude and sequence of stimulation. Direction of stimulation, length of stimulation, even the duration of each single stimulation during one session and number of sessions, body position during receiving the stimulation, the break and stop intervals immediately after each movement, the delay between two back to back stimulations, health of peripheral and central vestibular system itself along with suitable assessment tools are better to be considered in defining and designing clinical intervention protocol of vestibular stimulation.
