بيولوژي، تشخيص و درمان لوسمي مزمن لنفوسيت

cell chronic lymphocyte leukemia

در دو دهه گذشته پيش‌رفت قابل ملاحظه‌اي در زمينه شناسايي پاتوفيزيولوژي بيماري Chronic Lymphosytic Leukemia (CLL) به دست آمد. پيش‌رفت ابزارهاي تشخيصي موجب شناسايي بيماري در تعداد زيادي از بيماران بدون علامت شد. با بررسي‌هاي دقيق‌تر CLL بر مبناي تمايل به پيش‌رفت سريع و يا عدم پيش‌رفت سريع بيماري به دو گروه با پيش آگهي خوب و بد تقسيم شد. CLL قبلاً به عنوان بيماري غير قابل درمان افراد مسن در نظر گرفته مي‌شد. از آنجائي كه اكثر بيماران با بيماري CLL و نه به واسطه آن مي‌ميرند، درمان‌ها بر علامت درماني توسط داروهايي مانند كلرآمبوسيل متمركز بوده است. اين داروها درمان قطعي بيماري نمي‌باشند، حتي در صورتي كه زودتر از موعد مناسب به بيماران داده شود دوره زندگي بيمار را كوتاه‌تر نيز مي‌كند. در اين مقاله سعي شده است ضمن بررسي اپيدميولوژي و تشخيص بيماري، عوامل موثر در پيش آگهي CLL تشريح شود. همچنين در باره درمان‌هاي مختلف ازقبيل شيمي درماني و منوكلونال آنتي‌بادي به اختصار بحث شده است.

The past two decades have seen a major progress in the filed of pathphysiology and treatment of chronic lymphocytic leukemia (CLL). New findings suggested that CLL comprises two separate types of tumor with different prognosis outcome. CLL formerly was considered an incurable ‘‘oldman’s disease’’ caused by slowly accumulating, incompetent lymphocytes. Because elderly patients were expected to die with CLL rather than from it, the mainstay of therapy was to palliate symptoms with oral, alkylating drugs, such as chlorambucil. However, treatment with such drugs not only could not cure the disease, but also could shorten survival if given to patients with early-stage disease. This article summarizes some of the recent advances that have shaped a new way of thinking about this disease including epidemiology, diagnosis and prognostic factors. Treatment strategies, chemotherapy, monoclonal antibodies have been briefly discussed