بررسي اثرات آگونيست‌ها و آنتاگونيست‌هاي گيرنده‌هاي اپيوئيدي بر فعاليت‌هاي اپي‌لپتيك خود بخودي در برش‌هاي هيپوكامپ

Effects of opiate receptor agonists and antagonists on spontaneuse seizure activity in hipocampal slices

سابقه و هدف: اپيوئيدها داراي اثرات پيچيده و متناقضي بر روي فعاليت‌هاي اپي‌لپتيك مي‌باشند به‌طوري كه بسته به نوع و شرايط آزمايش هم اثرات ضد اپي‌لپتيك و هم اثرات تشديد كننده اپي‌لپسي براي آن‌ها گزارش شده است. گزارش شده است كه دوزهاي پايين مرفين اثرات ضد اپي‌لپسي دارد در حالي كه دوزهاي بالاي آن اپي‌لپسي را تشديد مي‌كند. قطع ناگهاني مصرف مرفين مي‌تواند باعث بروز يك اپي‌لپسي موقت شود. در اين مطالعه اثرات اگونيست‌ها و انتاگونيست‌هاي گيرنده‌هاي اپيوئيدي بر فعاليت‌هاي اپي‌لپتيك خود بخودي در برش‌هاي هيپوكامپ موش صحرايي مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: برش هاي 400 ميكرومتري از مغز موش‌هاي 10 تا 25 روزه نژاد ويستار تهيه و براي مدت يك ساعت داخل مايع مغزي نخاعي اكسيژنه معمولي قرار گرفتند. جهت ايجاد امواج اپي‌لپتيك در برش‌ها از مايع مغزي نخاعي مصنوعي منيزيم كم (low-Mg2+ ACSF) استفاده گرديد. ثبت از ناحيه CA1 هيپوكامپ قبل و بعد از tetanization و همينطور قبل و بعد از كاربرد داروها صورت گرفت. تغيير در جزئيات پتانسيل هاي زمينه از قبيل فركانس و دامنه و دوام موج و الگوي امواج به كمك برنامه نرم افزاري Clamp fit مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: DAMGO و Dyn-A به ترتيب به عنوان آگونيست‌هاي گيرنده‌هاي μ و κ در غلظت 10 ميكرومول باعث افزايش معني‌دار تعداد و مدت فعاليت‌هاي اپي‌لپتيك ‌شد در حالي كه B-FNA و nor-BNI به عنوان آنتاگونيست‌هاي گيرنده‌هاي μ و κ در غلظت 10 ميكرومول باعث معكوس شدن اين روند و تضعيف اپي‌لپسي ‌شد. DPDPE به عنوان اگونيست‌ گيرنده δ در غلظت 10 ميكرومول باعث تضعيف معني‌دار تعداد و مدت فعاليت‌هاي اپي‌لپتيك ‌شد و NTI به عنوان آنتاگونيست آن در غلظت 10 ميكرومول بر عكس باعث افزايش فعاليت‌هاي اپي‌لپتيك هيپوكامپ شد. نتيجه‌گيري: نتايج ما نشان مي‌دهد كه احتمالاً اثرات اپي‌لپتيك مرفين از طريق گيرنده‌هاي μ و κ اثرات ضد اپي‌لپتيك آن از طريق گيرنده δ اعمال مي‌گردند.

Introduction: Opiates have complex effects on seizure activity. They have both anti-and proconvulsive effects depend on their concentration. Low doses of morphine have anticonvulsant effects, while high doses have proconvulsant effects. Sudden morphine withdrawal results in short-term proconvulsant effects. In the present, the effects of opioid receptors agonists and antagonists on spontaneous seizure activity in epileptogenic hippocampal slices were evaluated. Materials and Methods: Hippocampal slices (400 µm) were prepared from young Wistar rats (P15-25). Seizure activity was induced by continuous perfusion of the slices with low-Mg2+ ACSF. Extra cellular recordings were performed in the hippocampal CA1 pyramidal cell layer. Seizure activity was quantified by measuring the amplitude and duration of the ictal events as well as their number after and prior to the application of the agonists and antagonists of the opioid receptors. In addition, the numbers of interictal spikes were determined to complement the analysis of seizure discharges before and after drug application. Result: Our results show that DAMGO and Dyn-A (10 μM), as μ and κ-opioid receptor agonist respectively, cause a significant increase in the incidence and amplitude & duration of ictal activity and these effects were completely reversed following the appilcation of B-FNA and nor-BNI (10 μM ) as μ and κ opioid receptor antagonist respectively. DPDPE (10μM), a selective δ-opioid receptor agonist, caused a significant decrease in the incidence and duration of ictal activity and these effects were completely reversed by the addition of NTI (10μM), a selective δ opioid receptor antagonist. Conclusion: Our finding showed that epileptic effects of morphine probably are established by activation of μ and κ opioid receptors and due to the activation of δ opioid receptor, morphine produces antiepileptic effects