پديد آورندگان :
حيدري، طوبي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني اراك - دانشكده پرستاري و مامايي , كريمان، نورالسادات دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني اراك - دانشكده پرستاري و مامايي , افراخته، مريم دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي - دانشكده پزشكي , علوي مجد، حميد دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني شهيد بهشتي - دانشكده پيرا پزشكي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: ديابت بارداري را به عنوان شدت‌هاي مختلف عدم تحمل به كربوهيدرات‌ها تعريف مي‌كنند كه شروع يا اولين تشخيص آن در طول حاملگي بوقوع مي‌پيوندد. تقريباً 4 درصد حاملگي‌ها با ديابت عارضه‌دار مي‌شوند كه 90 درصد آنها ديابت بارداري هستند. شناسايي عوامل خطر ديابت بارداري، منجر به انجام اقدامات لازم گرديده و عوارض احتمالي مادري و جنيني راكاهش خواهد داد. يكي از عوامل خطر جديد، ميزان غير طبيعي خونريزي قاعدگي مي‌باشد.اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط منوراژي و ديابت بارداري در مراجعين به مراكز آموزشي - درماني شهر تهران در سال 1384 انجام گرديد. مواد و روش‌ها:در اين مطالعه تحليلي گذشته نگر(مورد- شاهدي) زنان باردار مراجعه كننده به درمانگاه‌هاي ديابت بارداري و درمانگاه‌هاي مراقبت‌هاي روتين بارداري وابسته به مراكز تحقيقات غدد و متابوليسم بيمارستان شريعتي و بيمارستان طالقاني و مركز تحقيقات غدد و متابوليسم ايران در شهر تهران مورد بررسي قرار گرفتند. تعداد 60 خانم باردار با تشخيص قطعي ديابت بارداري (گروه مورد) و هم‌زمان با آن تعداد 60 خانم باردار بدون ابتلا به ديابت بارداري(گروه شاهد) بررسي شدند و خصوصيات دموگرافيك، ميزان خونريزي قاعدگي و عوامل موثر بر آن، در دو گروه مقايسه شدند. زنان باسابقه جنين درشت در حاملگي قبلي (وزن بالاي 4500 گرم)، ديابت قبل از حاملگي، ديابت در حاملگي قبلي، مرگ و مير نوزادي در فرزندان قبلي، سقط‌هاي مكرر (سه بار سقط پشت سرهم)، مصرف سيگار قبل و حين بارداري و زايمان قبل از موعد، از مطالعه خارج مي‌شدند. همچنين متغيرهاي سن، تعداد زايمان، نمايه توده بدني قبل از بارداري، وجود ديابت در بستگان درجه 1، مرده‌زايي در بارداري قبلي و جنين يا نوزاد ناهنجار در بارداري قبلي، با يكديگر همسان شدند. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه بيان‌گر اين بود خصوصيات دموگرافيك و عوامل موثر بر ميزان خونريزي قاعدگي، در دو گروه مشابه بود. فراواني نسبي افزايش خونريزي قاعدگي (منوراژي) در گروه مورد برابر با 7/41 درصد ودرگروه شاهد برابر با10 درصد بود (001/0P<). or محاسبه شده برابر 43/6 با فاصله اطمينان 95 درصد به صورت (16/9 و40/2) بود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي مطالعه حاضر، منوراژي ممكن است يك عامل خطر مستقل و پيش‌گويي‌كننده براي ابتلا به ديابت بارداري باشد . به نظر مي‌رسد كه اگر غربال‌گري انتخابي براي ديابت بارداري مد نظر باشد، اين سابقه كه به آساني و با هزينه اندك قابل شناسايي است، بهتر است در تصميم گيري براي انجام آزمايشات قند خون در نظر گرفته شود.
چكيده لاتين :
Introduction: Gestational diabetes is defined as carbohydrate intolerance of variable severity with onset or recognition during pregnancy. Approximately, 4% of pregnancies are affected by diabetes mellitus, 90% of which represents gestational diabetes mellitus (GDM). Detection of risk factors of GDM may reduce the risk of complications. One of the new risk factors is menorrhagia. This study was conducted to identify the relation between menorrhagia and gestational diabetes Material and Method: This case-control study was performed on the pregnant women who were referred to GDM and prenatal clinics in the endocrinology and metabolism centers of Shariati, and Taleghani hospitals as well as Iran endocrinology and metabolism institute of Tehran. In this study, data collection from the patients were carried out by interview method. Sampling was performed by convenience method. Case group included 60 women with gestational diabetes and control group included 60 women without gestational diabetes that they were selected at the same period of time. Demographic characteristics, history of menorrhagia and its etiology, were compared between two groups. We excluded subject with history of fetal macrosomia (weight >4500g), pre-pregnancy diabetes, diabetes in previous pregnancy, neonatal morbidity and mortality, recurrent abortion, smoking before and during pregnancy and preterm delivery. The case and control subjects were matched based on their age, parity, pre-pregnancy body mass index, diabetes mellitus in first-degree relative and the history of still-birth or malformed fetus or neonates. Results: Demographic characteristics and etiology of menorrhagia were similar between two groups. Relative frequencies of menorrhagia were 41.7 % and 6% in the case and the control group, respectively (p<001 , Odds Ratio=6.43). Conclusion: A history of menorrhagia can be an independent predictor of gestational diabetes mellitus. If selective screening is implemented for gestational diabetes mellitus, such history should be considered in the decision of whom to test
