پژوهشي مقدماتي بر سيماي اقتصادي كهگيلويه و بوير احمد در دوران اسلامي براساس شواهد باستان شناختي و منابع تاريخي

بدون عنوان

منابع تاريخي و داده هاي باستان شناسي سهم مهمي در روشن نمودن اوضاع اقتصادي يك منطقه در دوران باستان دارند. امروزه جايگاه اقتصادي منطقه كهگيلويه و بويراحمد در دوران اسلامي بدليل شمار اندك پژوهش هاي تاريخي و باستان شناسي كم تر شناخته شده است . بررسي اوضاع اقتصادي منطقه كوهستاني كهگيلويه و بويراحمد و تاثير موقعيت جغرافيايي و طبيعي بر معيشت ساكنين آن در دوران اسلامي، مهم ترين هدف اين پژوهش است . نتايج اين پژوهش با بهره بردن از داده هاي بررسيهاي باستان شناختي و منابع نوشتاري كهن بدست آمده است . پژوهش حاضر به زيست بوم و سيستم معيشتي كوچ نشينان ، شهرها به عنوان مراكز تجاري و راه هاي درون و برون منطقه اي به عنوان زيربناي توسعه تجارت و رونق اقتصادي اين منطقه پرداخته است . كهگيلويه و بويراحمد بدليل تنوع آب و هوايي، كوهستاني بودن ، رودخانه هاي متعدد و پوشش گياهي متنوع ، شرايط مساعدي را براي زندگي كوچ نشيني در طول تاريخ فراهم آورده است . شيوه معيشتي كوچ نشيني مردمان اين منطقه طي سده هاي متاخر اسلامي، عمدتا مبتني بر دامداري بوده است كه افزون بر خودبسندگي در تامين نيازهاي ضروري، منجر به عرضه محصولات به شهرهاي بهبهان ، اردكان ، شهرضا، بنادر ديلم و گناوه و واردات برخي از نيازها از اين شهرها ميشد. بر اساس منابع تاريخي و شواهد باستان شناختي، اين منطقه در دوران اسلامي شاهد پيدايش و رونق شهرهايي چون زيز، گنبد ملغان و دهدشت و دو مسير برون منطقه اي خوزستان به فارس و خوزستان به اصفهان بوده است . زيست بوم غني نيز اهميت راه هاي برون منطقه اي و شهرهاي آن را دوچندان كرده بود بطوريكه محصولات اين منطقه علاوه بر شهرهاي همجوار، به كشورهاي دوردست نيز فرستاده ميشد.

بدون چكيده