جلوه هاي شمنيزم در سلطانيه

بدون عنوان

به لطف پژوهش هاي قوم شناسي و زبان شناسي و نيز كشفيات باستان شناسي يك سده اخير، امروزه دانسته هاي ما درباره شمن ها و آيين هاي شمني، بسيار جامع تر و فراگيرتر از گذشته است . پژوهشگران پيشينه چنين آيين هايي را به دوران هاي پيش ازتاريخ و گاه پارينه سنگي منتسب ميكنند. بسياري از صاحبنظران نيز بر اين باورند كه سرزمين آسياي مركزي و نواحي پيرامون آن ، خاستگاه اصلي شمن ها بوده است . اقوام مغول يكي از شناخته شده ترين ساكنان اين مناطق اند كه از ديرباز فرهنگي آميخته به باورهاي شمني داشته اند. پس از استيلاي مغولان بر سرزمين ايران در قرن هفتم هجري، اگرچه آنان به تدريج به دين اسلام گرويدند، اما گرايش ها و گاه رجعت هايي نيز به باورهاي اجدادي خود بروز ميدادند كه نشانه هاي آن را ميتوان كم و بيش ، در بقاياي مادي بر جاي مانده از آنان رديابي كرد. در اين مقاله به بررسي تحليلي نمادها و نشانه هاي شمني در سلطانيه ، يكي از مهم ترين پايتخت هاي ايلخانان مغول ، خواهيم پرداخت و مصداق هاي عيني چنين اعتقاداتي را كه در گنبد و ديگر فضاهاي شهر سلطانيه منعكس شده ، آشكار خواهيم كرد. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد كه تاثير آيين باستاني و شمني مغولان چه در شيوه تدفين و چه در هنر و معماري اخلاف آنان در شهر سلطانيه ، كم و بيش منعكس شده است .

بدون چكيده