رابطه بين مهارت حل مسئله و خلاقيت دانشجويان با نقش واسطه‌ گري خودكارآمدي تحصيلي: مدل يابي معادلات ساختاري

زمينه: امروزه رتبه‌بندي جوامع و كشورها بيشتر بر پايه توليد دانش است كه ريشه در خلاقيت افراد دارد. از ديدگاه مازلو خلاقيت را مي توان به معناي بروز خويشتن به عنوان يك شخص خاص تعبير كرد كه به كمك حل خلاقانه مساله مي توان آن را به بهترين روش افزايش داد. هدف: پژوهش با هدف تعيين ارتباط بين مهارت حل مسئله و خلاقيت، با واسطه گري خودكارآمدي تحصيلي انجام شد. روش پژوهش: پژوهش از لحاظ هدف تحقيق، كاربردي و از نظر روش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه دانشجويان شهر دوشنبه بودند كه در سال تحصيلي 2013-2014 مشغول به تحصيل بودند. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي استفاده شد و به منظور برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد و تعداد 250 نفر برآورد گرديد. تكنيك جمع آوري داده ها سه پرسشنامه استاندارد مهارت حل مساله هپنر و پيترسون(1982)، خلاقيت عابدي(1983) و خودكارامدي تحصيلي اون و فرانمن(1998)مي باشد. يافته ها : يافته ها حاكي از آن بود كه مدل علّي مفروض از براش خوبي برخوردار بوده و در مجموع متغيرهاي پژوهش 32 درصد از واريانس خلاقيت دانشجويان را تبيين نمود. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مهارت حل مسأله علاوه بر تاثير مستقيم بر خلاقيت به صورت غيرمستقيم نيز از طريق خودكارآمدي تحصيلي بر خلاقيت دانشجويان تأثير دارد. بدين معني كه خودكارآمدي تحصيلي مي تواند در رابطه بين مهارت حل مسأله و خلاقيت، نقش ميانجي داشته باشد.