ارائه مدل علي براي خلاقيت دانشجويان بر اساس متغير هاي فردي(خودكارآمدي عمومي، خودكارآمدي خلاق، خردمندي و انگيزش دروني) و اجتماعي(جو دانشگاه)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش متغيرهاي فردي و اجتماعي در پيش بيني پيشرفت خلاقانه دانشجويان انجام شده است. روش: جامعه پژوهش كنوني دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه مازندران هستند كه تعداد 366 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، بر اساس دانشكده و جنسيت انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از مقياس سه بعدي خردمندي، سياهه ترجيح كاري، مقياس خودكارآمدي عمومي و مقياس خودكارآمدي خلاق براي سنجش متغيرهاي فردي و از پرسشنامه محقق ساخته ادراك جو دانشگاهي خلاق براي سنجش متغيرهاي اجتماعي استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و ايموس مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج مدل يابي معادله ساختاري نشان داد خودكارآمدي خلاق و انگيزش دروني پيش بيني كننده معنادار پيشرفت خلاقانه هستند. خردمندي سهم معناداري در پيش بيني خلاقيت نداشت و خودكارآمدي عمومي بطور غير مستقيم و از طريق تاثير بر خودكارآمدي خلاق، خلاقيت را پيش بيني مي كرد. جو دانشگاه نيز سهم معناداري در پيش بيني پيشرفت خلاقانه دانشجويان داشت و 26/0 از تغييرات آن را پيش بيني مي كرد. بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش كنوني، توجه به عوامل اجتماعي در كنار عوامل فردي اثرگذار بر خلاقيت، درك شفاف و گسترده تري از خلاقيت دانشجويان بدست مي دهد.