تأثير آموزش مهارتهاي زندگي به روش قصه گويي بر مؤلفه هاي خلاقيت

زمينه: خلاقيت پتانسيل و توانايي است كه در فكر، انديشه، قلم، رفتار و عمل انسان جلوه پيدا مي كند و يكي از الزامات اساسي زندگي پيچيده، مدرن و شتابان جوامع و انسان هاي امروزي است؛ خصيصه‌اي كه در اولين سال‌هاي زندگي مي‌توان به بهترين شكل ممكن آن را پرورش داد و بارور كرد. بدون شك بخشي از ناكارآمدي نظام آموزشي مربوط به كوتاهي و بي‌توجهي به اين امر است، و نظام هاي آموزشي بايد جهت پرورش خلاقيت، فرصت هاي مختلفي را براي كودكان فراهم آورند. هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثير آموزش مهارتهاي زندگي به روش قصه گويي بر مؤلفه هاي خلاقيت دانش آموزان ابتدايي صورت گرفت. روش: پژوهش از نوع تجربي پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. به همين منظور از بين كليه دانش آموزان دختر پايه سوم ابتدايي شهر قزوين تعداد 40 دانش آموز كه در سال تحصيلي 92-91 در مدارس اين شهر مشغول به تحصيل بودند با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي بعنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمايش طي 6 جلسه 4530 دقيقه اي تحت آموزش قرار گرفت. قبل و بعد از اجراي متغير مستقل، آزمون تفكر خلاق تورنس(فرم ب) بعنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. سپس داده هاي بدست آمده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس يكراهه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته هاي به دست آمده نشان داد بين آزمودني هاي گروه آزمايش و كنترل در مؤلفه هاي(سيالي، انعطاف پذيري و ابتكار) تفاوت معناداري وجود دارد.(05/0 P) نتيجه گيري: نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد آموزش مهارتهاي زندگي به روش قصه گويي موجب افزايش خلاقيت دانش آموزان ابتدايي مي شود.