بررسي تأثير مديريت استعداد بر خلاقيت سازمان با نقش ميانجي اعتماد سازماني (مورد مطالعه: دبيران مقطع متوسطه شهرستان تربت حيدريه)

زمينه: خلاقيت و نوآوري مفهومي است جامع و كلي كه افزايش آن به عنوان يك ضرورت، جهت ارتقاي سطح زندگي، رفاه بيشتر، آرامش و آسايش انسان ها، همواره مدنظر دست اندركاران اقتصاد و دولتمردان بوده است. خلاقيت براي بقاء هر سازماني لازم است. در طي زمان سازمان هاي غير خلاق از صحنه محو مي‌شوند و اگرچه چنين سازماني ممكن است در عملياتي يا در مقطعي از عمر خود موفق باشد ولي سرانجام مجبور به تعطيل يا تغيير سيستم مي‌شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير مديريت استعداد بر خلاقيت سازمان با نقش ميانجي اعتماد سازماني دبيران متوسطه تربت حيدريه انجام شد. روش: اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش، جزء‌ ‌تحقيقات توصيفي همبستگي به شمار مي‌رود. جامعه آماري كليه دبيران مقطع متوسطه شهرستان تربت‌حيدريه، به تعداد 700 نفر بوده‌اند كه از ميان آنها 200 نفر ‌ به شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده گرديد. براي سنجش روايي، از روايي محتوا و تحليل عامل تأييدي و سنجش پايايي از ضريب آلفاي كرنباخ استفاده شد. براي داده‌ها از روش مدل سازي معادلات ساختاري با رويكرد روش حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم افزار smart pls تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد تأثير مديريت استعداد بر خلاقيت سازمان به ميزان0/48، مديريت استعداد بر اعتماد سازماني به ميزان 0/50 و اعتماد بر خلاقيت به ميزان 0/45 تاثير مثبت و معناداري داشته‌اند. در نهايت اعتماد سازماني نقش ميانجي‌‌گري در تأثير مديريت استعداد بر خلاقيت به ميزان0/38 دارد. نتيجه‌گيري: به كارگيري مديريت استعداد به افزايش خلاقيت كاركنان در سازمان منجر مي‏شود و اگر زمينه بروز خلاقيت فراهم آيد فرايند عملكرد سازماني بهبود مي‌يابد و هر چه در اين سازمان، اعتماد سازماني بيشتر باشد، ميزان خلاقيت در سازمان را افزايش مي‌دهد.