مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، ذهن آگاهي، و تركيبي (ذهن آگاهي، تعهد و پذيرش) بر افسردگي

Comparing the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy, Mindfulness Training, and Combined Method (Mindfulness-Based and Acceptance and Commitment) on Depression

زمينه و هدف: تا سال 2020 افسردگي دومين بيماري پس از بيماري­ هاي قلبي عروقي خواهد بود كه سلامتي و حيات انسا ن را در سراسر جهان تهديد خواهدكرد. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان ذهن­ آگاهي، تعهد و پذيرش، و تركيبي بر افسردگي انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع شبه­ آزمايشي و با طرح پيش­ آزمون و پس­ آزمون با گروه ­گواه بود. جامعه پژوهش شامل همه بيماران مبتلا به افسردگي با دامنه سني 14سال بود كه در سال 96-1395 به مراكز مشاوره شهر ياسوج مراجعه كردند. از ميان مراجعه­ كنندگان به اين مراكز، 60 بيمار مبتلا به افسردگي كه به روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش و يك گروه گواه جاي دهي­ شدند. گروه­ هاي آزمايش در هشت جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه مداخله ­اي دريافت نكرده است. براي جمع آوري داده ­ها از مقياس افسردگي بك (1997) استفاده شد. يافته­ ها : نتايج تحليل كواريانس چندمتغيري نشان داد بين چهار گروه در نمرات پس­ آزمون افسردگي تفاوت معني­ داري وجود دارد (P<0.05, F=26.43, df=3). يافته­ هاي اين مطالعه نشان داد كه مداخله مبتني بر درمان ذهن­ آگاهي و تعهد و پذيرش، و تركيبي بر افسردگي اثر معني دار داشته است، اما درمان تركيبي به طور معناداري مؤثرتر از ذهن­ آگاهي و تعهد و پذيرش (P<0.05, df=3) بوده است. نتايج همچنين نشان داد كه تفاوت بين دو گروه تعهد و پذيرش و ذهن­ آگاهي، غيرمعنادار است ( P>0.05, df=3).)، بنابراين تأثير اين روش­ها بر آزمودني­ ها، يكسان بوده ­است. نتيجه ­گيري: براساس نتايج اين پژوهش مي ­توان نتيجه گرفت كه تركيب دو شيوه ذهن­ آگاهي و تعهد و پذيرش، مؤثرتر از به­ كارگيري هر يك از اين شيوه ­ها به تنهايي است.

Background and Purpose: By 2020, depression will have been the second disease after cardiovascular diseases that will threaten humans’ health and life throughout the world. The study was conducted to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT), mindfulness-based therapy (MBT), and a combination of ACT and MBT on depression. Method: The study was quasi-experimental with pretest and posttest and control group. The population was all patients with depression, average age of 14, admitted to Yasouj Counseling Centers in 2016-2017. A sample of 60 patients with depression was selected using convenient sampling method and was randomly assigned into three experimental and one control groups. The experimental groups received 8 sessions of therapy and the control group received no intervention. Beck Depression Inventory (1997) was used to collect data. Results: The results of multivariate analysis of covariance showed a significant difference in the posttest scores of depression among the four group (P<0.05, F=26.43, df=3). The results also showed that MBT, ACT, and combined therapy had significant effects on depression, but the combined therapy was significantly more effective than MBT and ACT (P<0.05, df=3). However, the difference between MBT and ACT groups was not significant (P>0.05, df=3). Hence, the effect of these methods on the subjects was similar. Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that combining the MBT and ACT is more effective than using each of these methods alone.