تاثير برنامه آموزش هيجانات مثبت فردريكسون بر تنظيم هيجانات دانش آموزان مبتلا به نارساخواني

The Effect of Fredrickson's Positive Emotion Training Program on Emotion Regulation of Students with Dyslexia

زمينه و هدف: مشكل در تنظيم هيجان از جمله مسائلي است كه دانش ­آموزان مبتلا به نارساخواني با آن روبه ­رو هستند. پژوهش حاضر با هدف تأثير برنامه آموزش هيجانات مثبت فردريكسون بر تنظيم هيجانات دانش ­آموزان مبتلا به نارساخواني انجام شد. روش: اين مطالعه به روش آزمايشي با طرح پيش­ آزمون، پس­ آزمون با گروه گواه انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفر از دانش ­آموزان دختر نارسا­خوان مقطع ابتدايي با دامنه سني12-9 سال از مدارس آموزش عمومي شهر اصفهان در سال تحصيلي 95-1394 بود كه به شيوه نمونه ­گيري تصادفي چندمرحله­ اي انتخاب شدند و بر حسب تصادف در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر)، جاي دهي شده ­اند. مداخله شامل 12جلسه 45 دقيقه‌اي بود كه در گروه آزمايش اجرا شد. در اين مطالعه از پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (گرانفسكي و همكاران، 2002)، آزمون هوش وكسلر ويرايش چهارم (وكسلر، 2003)، و آزمون خواندن و نارساخواني (كرمي نوري و مرادي، 1387) استفاده شد. جهت تحليل داده­ ها از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته­ ها: يافته­ هاي حاصل از تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه برنامه آموزش هيجانات مثبت بر تنظيم هيجان دانش ­آموزان مبتلا به نارساخواني تأثير معنادار دارد (0/0001>P). نتيجه ­گيري: برنامه آموزش هيجانات مثبت فردريكسون مي تواند بر تنظيم و مهار هيجانات دانش ­آموزان نارساخوان تأثير گذارد و درمان گران مي­ توانند از آن در كنار ساير روش­ هاي آموزشي - درماني استفاده كنند.

Background and Purpose: The difficulty in emotion regulation is one of the problems faced by students with dyslexia. The purpose of this study was to investigate the effect of the Fredrickson's positive emotion training program on emotion regulation of students with dyslexia. Method: The sample consisted of 30 dyslexic female students aged 12-9 years old from the general schools of Isfahan in the academic year of 2012-2013 selected by multi-stage random sampling method and randomly assigned to the experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The intervention consisted of 12 45-minute sessions that were conducted in the experimental group. The cognitive emotion regulation questionnaire (Garnefski et al, 2002), Wechsler intelligence scale for children- fourth edition (WISC-IV) (2003) and the reading and dyslexia test (Karami Noori and Moradi, 2008) were used in this study. To analyze the data, multivariate analysis of covariance was used. Results: The results of multivariate analysis of covariance indicated that positive emotion training program had a significant effect on emotion regulation of students with dyslexia (P < 0.0001). Conclusion: Fredrickson's positive emotion training program can influence the regulation and control of the emotions of dyslexic students, and therapists can use it along with other teaching methods.