بررسي تأثير رهبري تحول‌آفرين بر بي‌تفاوتي سازماني با نقش ميانجي خلاقيت كاركنان مورد مطالعه (كاركنان دانشگاه لرستان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير رهبري تحول‌آفرين بر بي‌تفاوتي سازماني با نقش ميانجي‌ خلاقيت در ميان كاركنان دانشگاه لرستان انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي است و جامعۀ آماري پژوهش حاضر را كليۀ كاركنان دانشگاه لرستان در سال تحصيلي 1396 به تعداد 575 نفر تشكيل داد. نمونۀ آماري 234 نفر بود كه با استفاده از فرمول كوكران و به روش طبقه‌اي با حجم متناسب انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي رهبري تحول‌آفرين بس و آووليو(2000) با آلفاي(0.92)، بي‌تفاوتي سازماني دانايي‌فرد، حسنزاده و سالاريه (1389) با آلفاي(0.95) و خلاقيت تورنس(1974) با آلفاي(0.97) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي smart-pls2 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه رهبري تحول‌آفرين به صورت مستقيم(0.446=β) بر بي‌تفاوتي سازماني تأثيرگذار است. رهبري تحول‌آفرين به صورت مستقيم(0.426=β) بر خلاقيت تأثيرگذار است. خلاقيت به صورت مستقيم(0.456=β) بر بي‌تفاوتي سازماني تأثيرگذار است. همچنين تأثير رهبري تحول‌آفرين بر بي‌تفاوتي سازماني به صورت مستقيم(0.446=β) و غيرمستقيم(0.194=β) توسط متغير ميانجي، خلاقيت با (0.64 =β)تبيين شد. نتيجه‌گيري: در اين رابطه زماني‌كه خلاقيت به عنوان متغير ميانجي وارد معادله مي‌شود، داراي قدرت بيشتري است. به عبارت ديگر، مي‌توان گفت كه رهبري تحول‌آفرين با نقش ميانجي‌ خلاقيت موجب كاهش بي‌تفاوتي سازماني در ميان كاركنان مي‌شود.