مدل يابي پيشرفت تحصيلي براساس سن ورود به مدرسه با ميانجي گري هوش معنوي، مهارت هاي اجتماعي و خلاقيت در دانش آموزان

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي مدل يابي پيشرفت تحصيلي براساس سن ورود به مدرسه با ميانجي گري هوش معنوي، مهارت هاي اجتماعي و خلاقيت در دانش آموزان انجام شد. روش: از نوع پژوهش هاي همبستگي مبتني بر روش مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش را، تمامي دانش آموزان دختر پايه دهم متوسطه شهر اروميه در سال تحصيلي 9796 به تعداد 1472 نفر تشكيل دادند. در اين پژوهش براي تعيين حجم نمونه با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده و تخصيص ضريب 15 براي هر متغير، و با احتساب احتمال وجود پرسشنامههاي ناقص 250 نفر به عنوان حجم نمونه با روش خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شد.‌ ابزارهاي گردآوري داده ها شامل، مقياس هوش معنوي كينگ، مقياس مهارت هاي اجتماعي ايندربيتزن، فوستر و مقياس خلاقيت تورنس مورد استفاده قرار گرفت و نمره مدل به عنوان پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه مدل پژوهش تاييد گرديد و به طور كلي 26/0 از پيشرفت تحصيلي توسط سن ورود به مدرسه، هوش معنوي، مهارت هاي اجتماعي و خلاقيت قابل تبيين مي باشد. همچنين سن ورود به مدرسه اثر مستقيم معنادار بر پيشرفت تحصيلي داشت و سن ورود به مدرسه با ميانجي‌گري هوش معنوي، مهارت هاي اجتماعي و خلاقيت اثر غير مستقيمي بر پيشرفت تحصيلي نشان داد. نتيجه گيري: با توجه به تاثير سن ورود به مدرسه بر پيشرفت تحصيلي در جهت محتواي آموزشي به افراد توجه به اين دو عامل مي تواند پيرو متغيرهاي واسط همانند هوش معنوي، مهارت هاي اجتماعي و خلاقيت، تاثيرات به سزايي بر پيشرفت تحصيلي ايجاد نمايد.