تعيين نقش و سهم برخي عوامل و موانع رشد خلاقيت در نظام آموزشي ايران (مورد مطالعه: مدارس دوره متوسط اول كاشان)

هدف: خلاقيت بهعنوان يك هدف آموزشي ارزشمند هيچگاه در خلأ حاصل نميشود، بلكه حصول و بروز آن در ساحتهاي مختلف، مستلزم پيش بيني مجموعهاي از بسترها و شرايط اوليه ميباشد. لذا هدف اصلي پژوهش آسيب شناسي رشد خلاقيت دانشآموزان در نظام آموزشي ايران بود. روش: اين تحقيق از نظر روش، توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه معلمان و مديران مدارس متوسطه دوره اول شهرستان كاشان به تعداد 400 نفر در سال تحصيلي 9594 ميباشد. در اين پژوهش از روش نمونهگيري تصادفي خوشهاي طبقهاي استفاده شد. حجم نمونه بر مبناي فرمول كوكران 196 نفر برآورد شد و پرسشنامه در ميان 220 نفر از دبيران و مديران توزيع گرديد و 196 پرسشنامه معتبر، مبناي تحليل آماري قرار گرفت. ابزار اندازهگيري، پرسشنامه محقق ساخته شامل 30 گويه بسته پاسخ در قالب طيف پنج درجهاي ليكرت (بسيار زياد تا بسيار كم) و دو سوال باز پاسخ در مورد موانع و راهكارهاي رشد خلاقيت بود. روايي پرسشنامه به صورت محتوايي و سازه انجام شد. پايايي پرسشنامه از طريق ضريب آلفاي كرونباخ، 91/0 به دست آمد. تحليل دادهها در دو سطح توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته ها: يافته ها نشان داد در ميزان تاثيرگذاري عوامل رشد خلاقيت، ميانگين نقش همه مولفه ها بالاتر از حد متوسط سه مي باشد و با 95% اطمينان، هر شش مولفه، تاثير معنيداري در پرورش خلاقيت دانشآموزان دارند. نتيجه گيري: طبق يافته ها، محتوا و تجارب يادگيري، راهبردهاي ياددهي يادگيري، روشهاي ارزشيابي، امكانات و وسايل كمك آموزشي، الگوهاي ارتباطي و ساختار نظام آموزشي به صورت معنيداري در خلاقيت دانشآموزان مؤثر ميباشند. در بررسي موانع نيز به ترتيب كتب درسي، معلمان، امكانات مدرسه، زمان، مشكلات ساختاري، روش هاي ارزشيابي، فضاي آموزشي و خانواده بيشترين نقش را داشتند.