رابطه‌ي بين هوش اجتماعي و خودكارآمدي با سبك حل مسأله‌ي خلاق دانش‌آموزان

چكيده: هدف: بررسي رابطه‌ي بين هوش اجتماعي و خودكارآمدي با سبك حل مسأله‌ي خلاق دانش‌آموزان دختر شهر اردبيل است. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه‌ي آماري پژوهش را همه‌ي دانش‌آموزان دختر مقطع دبيرستان دوره دوم شهر اردبيل (6745 نفر) كه در سال تحصيلي 9594 مشغول به تحصيل بودند، تشكيل دادند، كه از بين آن‌ها به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي و بر اساس جدول كرجسي مورگان تعداد 380 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها در اين پژوهش، پرسشنامه‌ي سبك حل مسأله، پرسشنامه‌ي خودكارآمدي و مقياس هوش اجتماعي ترومسو است. براي تجزيه و تحليل دادهها از نرم افزار آماري SPSS 20 و آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه روابط مثبت و معني‌داري بين هوش اجتماعي و خودكارآمدي با سبك حل مسأله‌ي خلاق وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه 9 درصد از كل واريانس سبك حل مسأله‌ي خلاق به وسيله‌ي متغيرهاي هوش اجتماعي و خودكارآمدي پيش‌بيني مي‌شود، كه خودكارآمدي به‌طور معناداري توان پيش‌بيني سبك حل مسأله‌ي خلاق را دارد. نتيجه‌گيري: بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه هوش اجتماعي و خودكارآمدي از متغيرهاي مؤثر و مرتبط با سبك حل مسأله‌ي خلاق مي‌باشند.