ميانه‌روي مسيري براي تعادل سبك زندگي اسلامي

سبك‌هاي زندگي جوامع امروزي در يك طيف و در سه شكل افراطي، ميانه و تفريطي طبقه‌بندي مي‌شوند. اعتدال به معناي دوري از افراط و تفريط است، كه مورد پذيرش منابع ديني است. اعتدال‌گرايي سبك زندگي اسلامي به معناي ميانه‌روي در بُعد فردي و تعادل در بُعد اجتماعي در همه مؤلفه‌هاي زندگي است. از اين‌رو هدف اين پژوهش تبيين ميانه‌روي شخصيتي براساس آيات قرآن و روايات مرتبط و اكتشاف و استنباط مدل اعتدالي‌ سبك زندگي اسلامي است. بر اين اساس‌ مي‌توان پرسيد، اعتدال‌گرايي سبك زندگي اسلامي براساس چه مدلي قابل تبيين است؟ ميانه‌روي (در سبك زندگي فردي) با تعادل (در سبك زندگي اجتماعي) چه نسبت، مناسبت و جايگاهي دارد؟ اما روش در اين جستار روش تحليل متن است. مبناي كار بر طبق روش يادشده بدين‌گونه است كه ابتدا پرسش‌هايي طرح و بعد به جستجوي پاسخ آن در متن ‌پرداخته مي‌شود. در روش تحليل متن ارتباط بين رجوع به متن و نتيجه‌گيري درباره هر مطلب، دو سويه و مكرر است؛ يعني با طرح پرسش، جستجو در متن را آغاز كرده و پس از مطالعه متن، ممكن است، پاره‌اي قسمت‌ها معني قسمت‌هاي ديگر را عوض كند. با بررسي‌هاي انجام شده تحقيق به اين نتيجه رسيد كه سبك زندگي اسلامي در بُعد فردي، يك سبك ميانه و در بُعد اجتماعي سبكي متعادل است؛ ميانه‌روي در سبك زندگي فردي تبيين‌كننده تعادل در سبك زندگي اجتماعي است؛ سبك زندگي اسلامي هم با ديگر نظام‌هاي اجتماعي و فرهنگي جامعه و هم با اجزا و مجموعه‌‌هاي خود هماهنگي و انطباق لازم را دارد و در هيچ شأني از شؤون زندگي فردي و اجتماعي نبودن توازون (افراط و تفريط) را از مسلمانان بر نمي‌تابند؛ و سرانجام اينكه تعادل در سبك زندگي اسلامي امري موردي نيست، بلكه مدلي عام و در همه شؤونات زندگي جاري و ساري است.