تبيين مباني نظم اجتماعي در شهر اسلامي بر اساس شريعت اسلامي

نظم يكي از ويژگي هاي اصلي خلقت الهي است و جايگاهي بسيار رفيع در مباني دين مبين اسلام، بويژه قرآن كريم و انديشه هاي متفكران مسلمان دارد. نظم در شهر اسلامي متاثر از اصل بنيادين وحدت در نظام جامعه اسلامي در ابعاد مختلف آن تجلي يافته است. در شهر اسلامي، نظم اجتماعي يا برگرفته از اصول و تعاليم دين مبين اسلام بوده يا هماهنگ با تعاليم اسلامي بوده كه در زندگي روزمره مسلمانان جاري مي باشند بطوريكه رعايت اين اصول و حقوق در شهر اسلامي به عنوان جزئي از عقايد و حقوق مسلم براي مسلمانان پذيرفته مي شود. اين مقاله با هدف تبيين اصول، مباني و ويژگيهاي نظم اجتماعي در شهر اسلامي از ديدگاه متفكران مسلمان و با روش تحقيق تحليل كيفي محتواي متون و ابزارهاي مطالعه اسنادي و كتابخانه اي انجام شده است. در اين راستا با اتكاء بر نظريه احكام ثابت علامه طباطبايي، تعاريف و ويژگي هاي شهراسلامي مورد تحليل و مطالعه قرار گرفته است. عمل به قوانين و احكام شريعت و توجه به آنها در تصميم ها و اقدام ها، همان نظم مداري و وحدت گرايي است. حيات و پايداري اجتماعي شهر اسلامي با نظم و وحدت عجين بوده و اختلال در نظم شهري با آشوب و بحران و زوال همراه خواهد بود. مهمترين قاعده تنظيم كننده روابط اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي در شهر اسلامي نظم اجتماعي همان قوانين و احكام شريعت از جمله قاعده حلال و حرام است كه به رفتارها، تعاملات و امورات مسلمانان در شهر اسلامي نظم مي بخشد. نظم اجتماعي مي بايست در اموري همچون نحوه حضور افراد در اجتماع، داد و ستد، خريد و مصرف، گردش و تفريح قابل ملاحظه باشد.