بررسي تأثير تجربه پس‌انداز بر نرخ ترجيح زماني افراد

مطالعات تجربي نشان مي‌دهند نرخ ترجيح زماني افراد براي دوره‌هاي دورتر كمتر از زمان‌هاي نزديك است. به‌بيان‌ديگر افراد در رفتار بين دوره‌اي خود به سمت اكنون تورش دارند كه باعث مي‌شود سطح پس‌انداز جامعه در عمل كمتر از سطح بهينه آن شود. با توجه به اينكه سيستم‌هاي شناختي ظرفيت انطباق در خلال يادگيري و هم تكاملي دارند، هدف اين پژوهش پاسخ به اين پرسش است كه آيا تجربه‌هاي شخصي فرد طي فرايند يادگيري، مي‌توانند ترجيحات زماني او را تحت تأثير قرار دهند. براي پاسخ به اين پرسش پس از بررسي نظري موضوع، اقدام به بررسي اين فرضيه با روش تجربي آزمايش شده است. در اين آزمايش 129 دانشجوي رشته اقتصاد از بين دانشجويان اقتصاد دانشگاه فردوسي مشهد شركت كرده و پارامترهاي ترجيح زماني (پارامتر اكنون‌گرايي و پارامتر ترجيح زماني بلندمدت) آن‌ها، با روش آزمايشگاهي «فهرست قيمتي چندگانه» استخراج شده است. همچنين شركت‌كنندگان به پرسشنامه‌اي پاسخ دادند كه تجربه‌هاي فردي آن‌ها در تصميم‌گيري بين دوره‌اي را نشان مي‌دهد. با توجه به نرمال نبودن توزيع داده‌ها از آزمون ناپارامتري و رگرسيون ناپارامتري براي تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج آزمايش نشان مي‌دهد شركت‌كنندگان در رفتار بين دوره‌اي خود ناسازگاري زماني و تورش به سمت اكنون دارند، اما پارامتر اكنون‌گرايي بين افراد با تجربه‌هاي مختلف متفاوت است. درعين‌حال نرخ ترجيح زماني بلندمدت تحت تأثير تجربه‌هاي افراد قرار نگرفته است.