بررسي اثرات حكمراني خوب بر ارتباط بين وفور منابع و توسعه مالي در كشورهاي نفتي

توسعه مالي نقش كليدي در رشد اقتصادي كشورها ايفا مي كند؛ بنابراين شناخت عوامل تأثيرگذار بر توسعه مالي ضروري است. فراواني منابع يكي از عواملي است كه مي تواند بر توسعه مالي كشورها اثرگذار باشد. بيماري هلندي، كاهش اتكا به درآمدهاي مالياتي، فساد و رانت جويي، كاهش سرمايه اجتماعي و انساني، عدم شكل گيري احزاب مستقل سياسي و كاهش سطح دموكراسي مكانيسم هايي هستند كه فراواني منابع از طريق آن‌ها زمينه را براي تضعيف و كاهش سطح توسعه مالي فراهم مي نمايد؛ اما با توجه به ادبيات اقتصاد نهادي، فراواني منابع در كشورهايي سطح توسعه مالي را كاهش مي دهد كه كيفيت نهادي در آن جامعه ضعيف باشد، در غير اين صورت فراواني منابع نمي تواند اثر منفي بر توسعه مالي بگذارد؛ چراكه مكانيسم هاي تعريف شده در كشورهاي با كيفيت نهادي بالا كاركرد خود را از دست مي دهند. در اين مطالعه با استفاده از داده هاي تابلويي براي 22 كشور منتخب صادركننده نفت، كه براساس شاخص حكمراني تفكيك شده اند، طي دوره زماني 1996-2009 به آزمون تجربي فرضيات تحقيق پرداخته شده است. نتايج حاكي از آن است در كشورهايي كه از نظر شاخص حكمراني وضعيت نامطلوبي دارند، ارتباط منفي و معني داري بين فراواني منابع و توسعه مالي وجود دارد. درحالي‌كه، در كشورهايي كه از نظر شاخص حكمراني سطح متوسطي دارند، اين ارتباط معني دار نيست و در كشورهايي كه از نظر شاخص حكمراني وضعيت مناسب و مطلوبي دارند، اين ارتباط كاملاً مثبت و معني دار است؛ بنابراين بهبود و اصلاح كيفيت نهادي در اقتصادهاي نفتي ضروري به نظر مي رسد تا بدين وسيله سطح توسعه مالي ارتقا يابد.