مديريت سرمايه در گردش و سودآوري در ادوار تجاري

هدف پژوهش حاضر آزمون تأثير مديريت سرمايه در گردش بر سودآوري در ادوار مختلف تجاري (رونق و ركود) است. جهت آزمون رابطه فوق از روش رگرسيون داده هاي تابلويي استفاده مي‌گردد. براي اين منظور، نمونه اي مشتمل بر 251 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال هاي 1380 تا 1392 مورد بررسي قرار مي گيرد. نتايج حاكي از آن است كه مادامي كه از بازده دارايي ها به عنوان سنجه سودآوري استفاده گردد، رابطه سودآوري با دوره پرداخت تعهدات و دوره وصول مطالبات در دوران رونق، معكوس است و با دوره تبديل وجه نقد و متوسط گردش موجودي كالا داراي رابطه مثبت و معنادار مي باشد. عكس اين روابط در دوران ركود برقرار است. حال آن كه ميان سود ناخالص عملياتي (معيار دوم سودآوري) با دوره تبديل وجه نقد، متوسط گردش موجودي كالا و دوره پرداخت تعهدات به تفكيك دوره رونق و ركود رابطه معناداري مشاهده نگرديد. سود ناخالص عملياتي با دوره وصول مطالبات در شرايط رونق داراي رابطه منفي است و عكس رابطه مذكور در شرايط ركود برقرار است. لذا نتايج حاصل از پژوهش تحت تأثير سنجه سودآوري است. يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش در نمونه متغير و ثابت همواره برقرار است.