بررسي ظرفيت لرزه اي و احتمال فروريزش ساختمان هاي بلند فولادي با سيستم هسته مهاربندي و مهار بازويي با استفاده از منحني هاي شكنندگي و پروفيل خسارت

نوع سازه‌اي مهار بازويي و كمربند خرپايي كارايي زيادي در كاهش پاسخ سازه‌هاي بلند در برابر بارهاي جانبي دارد با اين وجود، مهار بازويي به عنوان يك سيستم لرزه اي در آيين‌نامه‌هاي طراحي موجود آورده نشده است. در اين پژوهش رفتار لرزه‌اي ساختمان‌هاي بلند با مهار بازويي بررسي مي شود و تأثير اضافه كردن مهار بازويي بر ظرفيت لرزه‌اي متناظر با سطح عملكرد آستانه فروريزش، تقاضاي متناظر با شروع ناپايداري كلي، نحوه توزيع نياز لرزه‌اي در ارتفاع و منحني هاي شكنندگي در سطح عملكردي آستانه فروريزش مورد مطالعه قرار مي گيرد. بدين منظور درابتدا سه ساختمان 20، 25 و 30 طبقه به صورت سه بعدي طراحي شده اند به طوري كه اثرات مهار بازويي در طراحي اوليه در نظر گرفته نشده است و به لحاظ مقاومت اعضا و هم‌چنين تغيير مكان نسبي طبقات از حدود آئين‌نامه عبور كرده‌اند. سپس در هر ساختمان يكي از قاب‌هاي مياني با سيستم تركيبي قاب خمشي و مهاربند همگرا ، با استفاده از نرم‌افزار Opensees به صورت دو بعدي مدل شده و رفتار غير ارتجاعي قاب ها در دو حالت وجود و عدم وجود مهار هاي بازويي با استفاده از تحليل ديناميكي غير خطي فزاينده IDA بررسي شده است. نتايج نشان مي‌دهد سازه‌هاي مجهز به مهار ساختمان بلند، سيستم مهار بازويي وكمربند خرپايي، رفتار لرزه اي، تحليل ديناميكي غير خطي فزاينده IDA.