اثر ميانقاب هاي بنايي در مقاومت سازه قاب خمشي فولادي در برابر خرابي پيشرونده

امروزه تحليل ساختمانهاي طراحي شده بر اساس استانداردهاي موجود در برابر خرابي پيشرونده و ارائه روشهاي بهبود و تقويت آنها جزئي از مراحل طراحي ساختمان هاي خاص شده است. آيين نامه هاي مختلفي در اين زمينه در كشورهاي مختلف در حال توليد يا به روز رساني هستند. رايج ترين روش اشاره شده در آيين نامه ها براي تحليل خرابي پيشرونده روش مسير جايگزين مي باشد. ولي در اين روش اشاره اي به تاثير مقاومت جانبي ميانقابها در سازه نشده است. لذا در اين تحقيق يك ساختمان فولادي هشت طبقه با سيستم مقاوم جانبي قاب خمشي با در نظر گرفتن اثر ميانقابهاي بنايي مدلسازي، تحليل و طراحي شده است. يكي از قاب هاي پيراموني اين سازه با دستك هاي قطري معادل ميانقاب، استخراج و شبيه سازي شده و پتانسيل وقوع خرابي در آن بر اساس تحليل ديناميكي غيرخطي مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهند كه در صورت لحاظ كردن ميانقابها در مدلسازي و تحليل،‌ نيروي محوري ستونها افزايش ولي لنگر خمشي تيرها و جابجايي گره ها كاهش مي يابند. همچنين توانايي سازه در برابر خرابي، بيشتر از حالتيست كه سختي ميانقابها در نظر گرفته نشوند. با توجه به پيچيده بودن و زمانبر بودن مدلسازي ميانقابها در تحليل، در اين پژوهش، ضرايبي براي اعمال به تركيب بارهاي آيين نامه، پيشنهاد شده است تا بتوان جواب ها را به حالتي كه ميانقاب ها توسط دستك ها مدل شده اند نزديك كرد. ضريب پيشنهادي براي ستون ها بزرگتر از يك و براي تيرها كوچكتر از يك مي باشد.