بررسي جامعه شناختي عوامل مؤثر بر تضعيف اخلاق اجتماعي (تحليل اخلاق اجتماعي از دورة صفويه تا پايان دولت دهم جمهوري اسلامي)

بدون عنوان

اين مقاله يافته هاي پژوهشي را گزارش مي كند كه در آن، با رجوع به اسناد و مدارك تاريخي و به روش تفهمي تبييني ماكس وبر، با تأمل و تعمق در تاريخ اجتماعي ايران، در پي يك ايدة نظري بوده ايم تا تضعيف اخلاق اجتماعي و همچنين وفاق اجتماعي را در برهه هاي مختلف تاريخ اجتماعي ايران توجيه كند. روش تحقيق با رويكردي كيفي از روشهاي توافق و اختلاف جان استوارت ميل استفاده شده است. يافته هاي اين پژوهش حاكي از يك فصل بي سابقه يا كم نظير در تاريخ اجتماعي ايران است كه در آن مراعات اخلاق اجتماعي و به طور كلي وفاق اجتماعي به گونه اي پديد آمده كه از نظرگاه هاي متعدد و متفاوتي تحسين شده است. اين دوران كه مصادف با پيروزي انقلاب اسلامي و دفاع مقدس ( 1367 1357 ه . ش) است، به طرز قابل ملاحظه اي با قبل و بعد از آن از حيث مراعات اخلاق اجتماعي متفاوت است. يافته ها نشان مي دهد، علت تضعيف اخلاق اجتماعي در ساير ادوار تاريخ اجتماعي ايران، تمركز اقتدار سياسي، اقتصادي و مذهبي است و ميان تضعيف اخلاق اجتماعي و تمركز اقتدار سياسي، اقتدار اقتصادي و اقتدار مذهبي يك رابطۀ دوسويه و ديالكتيكي وجود دارد.