رابطه بين شيوه هاي فرزند پروري والدين با كمال گرايي و خود تنظيمي و مقايسه آن در دانش آموزان خانواده هاي تك فرزند و چند فرزند

بدون عنوان

هدف اين تحقيق بررسي رابطه بين شيوه هاي فرزند پروري والدين با كمال گرايي و خود تنظيمي و مقايسه آن در دانش آموزان خانواده هاي تك فرزند و چند فرزند بوده است . جامعه پژوهش عبارت بودند از كليه دانش آموزان دبيرستان تهران كه تعداد 486 دانش آموز دختر مقطع متوسطه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت مقياس يادگيري خودتنظيمي ( پنتريچ و دي ،(MPS) بودند از پرسشنامه كمال گرايي چند بعدي گروت، 1990 )، پرسشنامه فرزند پروري( بامريند ، 1973 ). يافته هاي پژوهش نشان داد بين شيوه فرزندپروري والدين با خودتنظيمي و كمال گرايي دانش آموزان همبستگي معنادار وجود دارد به بيان ديگر بين شيوه فرزندپروري اقتدارگرا و خودتنظيمي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد و بين شيوهفرزندپروري استبدادي و سهل گرا و خودتنظيمي رابطه منفي وجود دارد. بين كمال گرايي خودمحور و جامعه محور و شيوه فرزند پروري اقتدارگرا و استبدادي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بين شيوه فرزندپروري با كمال گرايي و خودتنظيمي در خانواده هاي تك فرزند و چند فرزند تفاوت وجود دارد. به طور كلي، تعامل عاطفي والدين با فرزندان تأثير قابل توجهي بر رشد مهارت هاي خود تنظيمي و كمال گرايي فرزندان دارد و از آن جا كه والدين اولين معلمان فرزندان هستند و تأثير پذيري فرزندان در اوايل كودكي از والدين كه اولين الگوهاي آن ها هستند بسيار زياد است؛ والدين مي توانند با اتخاذ شيوه هاي صحيح تربيتي در برخورد با فرزندان از تأثير پذيري خود حداكثر استفاده تربيتي را ببرند

فاقد چكيده