كليدواژه :
زن , سهراب سپهري , نظامي گنجوي , روابط عاشقانه
چكيده فارسي :
هدف در اين مقاله مقايسه روابط عاشقانه از ديدگاه دو شاعر متعلق به دو دوره ي مختلف ادبي و تاريخي ايران زمين تعلق داشته، بود. اين دو شاعر نگرش هاي متفاوتي از نظر جامعه شناسي، روان شناسي و ادبي به روابط عاشقانه داشتند. تفاوت هاي معرفتي اين دو شاعر در نوع ديدشان به روابط عاشقانه تأثير گذاشته و تعريف و شناختي از زن را شكل داده است. روش به كار رفته روشي مقايسه اي و توصيفي است و با تكيه بر آثار دو شاعر مورد نظر به روابط عاشقانه پرداخته شده است. يافته ها نشان داد كه نظامي، با توجه به روحيات شخصي و اوضاع اجتماعي، اقتصادي و سياسي به نگرشي مختص به خود چونان سبكي شخصي از زن و روابط آن رسيده و همين سان سهراب سپهري با همه ي مؤلفه هاي زندگي در عصر نو و تجربيات فردي خويش، تصويري منحصر به فرد از روابط عاشقانه را به مخاطب عرضه كرده است. در نهايت اين نتيجه بدست آمد كه روابط عاشقانه در داستان هاي نظامي در سه منظومه ي خسرو و شيرين، ليلي و مجنون و هفت پيكر بيشتر رنگ زميني گرفته است و معطوف به آن رويكرد مي باشد. شاعر با در دست داشتن ابزار قوي توصيف هاي شگرف و خيال انگيز، خواننده را به سوي بزم و عيش و نوش و شادخواري برده است در حاليكه روابط عاشقانه در اشعار سهراب سپهري، به نوع روحاني و رواني آن محدود گشته و معشوقي اثيري در روح شاعر و عوالم آن مشاهده مي شود.
چكيده لاتين :
The purpose of this research was to compare the romantic relationships from the viewpoints of Nezami Ganjavi and Sohrab Sepehri, who belonged to the two different literary and historical periods of Iran country. The two poets have had a different attitudes toward romance in terms of sociology, psychology and literature. Their epistemic differences between the two poets have influenced their moral and romantic relationships and shaped the definition of cognition of the woman. The applied method is a comparative and descriptive method, and is based on the works of the two poets concerned with romantic relationships. The findings showed that Nezami Ganjavi, according to personal and accidents of its own life, and social, economic and political conditions, reached a particular attitude toward itself as a personal style of woman and its relations, and in another way, Sohrab Sepehri with all components of life in the new attitude and personal experiences have presented the audience a unique viewpoint of romantic relationships. Eventually ,this hypothesis was studied that the romantic relationships in nezami’s narrative stories has been often physical and terrestrial so that the poet with a powerful tool in describing dramatic and imaginative, is taken the readers to the feast, pleasure and jollity, while the ”love” in sepehri’s poems has been limited to spiritual and mental aspects and we are facing with an ethereal beloved in poet’s soul and worlds.
