عنوان مقاله :
تحليل جايگاه زن در رمان‌هاي غزاله عليزاده (رمان‌هاي بعد از تابستان، دو منظره، خانۀ ادريسي‌ها، شب‌هاي تهران)
عنوان به زبان ديگر :
Analysis of the Woman Position In The Novels Of Ghazaleh Alizadeh (The “After the Summer”, “Two Sceneries”, “Idrisi’s House” and “Tehran Nights” Novels)
پديد آورندگان :
محمودي، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد دهاقان - گروه زبان و ادبيات , حيدري، نگار دانشگاه آزاد اسلامي واحد دهاقان - گروه زبان و ادبيات
كليدواژه :
رمان شب هاي تهران , رمان خانۀ ادريسي ها , غزاله عليزاده , رمان بعد از تابستان , رمان دو منظره
چكيده فارسي :
پژوهش حاضر با هدف بررسي ديدگاه‌هاي فمنيستي غزاله عليزاده و بررسي سيماي زن در آثار او انجام شده است. نقد فمينيستي به عنوان رويكردي جدي، متمايز و يكپارچه از اواخر دهۀ 1960 در ادبيات اروپا پديد آمد كه هدفش شناخت نقشهاي فرهنگي و دستاوردهاي بزرگ در جهت كسب حقوق اجتماعي و سياسي زنان بود. اين شيوه در اوايل دهۀ 1340 با داستانهاي سيمين دانشور در ايران پا گرفت و با ظهور نويسندگاني چون شهرنوش پارسي‌پور، زويا پيرزاد و غزاله عليزاده ادامه پيدا كرد. در اين مقاله با روش توصيفي - تحليلي به نقد فمينيستي آثار داستاني غزاله عليزاده پرداخته مي‌شود و شخصيت‌پردازي زنان از منظر تحليل محتوايي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. يافتههاي پژوهش نشان ميدهد كه عليزاده زنان را بيشتر در معرض حوادث سياسي اجتماعي پس از انقلاب اسلامي قرار داده است. وي با چشم‌اندازي اعتدال‌گرا به انتقاد از تنهايي زن در جامعه پرداخته و با رويكردي اشراقي و عرفاني، تلاش كرده نقش و سهم زنان را در تاريخ اجتماعي ايران پررنگ‌تر نشان دهد.
چكيده لاتين :
The present study aim was to investigate the feminist Ghazaleh Alizadeh point of views and examine the
woman's image in her works. Feminist criticism was emerged as a serious, distinguished, and integrated
approach in the European literature in the late 1960s, and its aim was identification of cultural roles and
great achievements in acquiring women’s social and political rights. This method was developed in Iran
in the beginning of 1960s by the novels written by Simin Daneshvar and continued by authors such as
Shahrnoush Parsipour, Zoya Pirzad, and Ghazaleh Alizadeh. This study considered the feminist criticism
of novels by Ghazaleh Alizadeh, and the women’s characterizations were analyzed with regards to content
analysis. By reviewing these works, the readers would realize that Alizadeh has mainly exposed women
to socio-political events after the Islamic revolution. With moderate viewpoints, she has criticized the
solitude of women in the community, and by a mystic and theosophical approach, she has tried to
highlight the roles and contribution of women in the social history of Iran
