اثربخشي معنادرماني به شيوه گروهي بر احساس تنهايي و اضطراب مرگ در زنان سالمند

The Effectiveness of Group Logo-Therapy on the Sense of Loneliness and Death Anxiety in Elderly Women

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي معنادرماني بر احساس تنهايي و اضطراب مرگ در زنان سالمند انجام گرفت. جامعه آماري شامل كليه زنان سالمند شهر بيرجند در سال 1396 بود كه از ميان آن‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفي ساده جايگزين شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. ابزار اندازه‌گيري مقياس احساس تنهايي راسل، پپلوا و فرگوسن( 1998) و اضطراب مرگ كالت- لستر (1969) بود. سالمندان گروه آزمايش به مدت 10 جلسه‌ي 90 دقيقه‌اي تحت مداخله معنادرماني اندرسون(2007)، بلر (2004) و هوتزل (2002) قرار گرفتند. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از آزمون كوواريانس چند متغيري تجزيه ‌و تحليل شد و يافته‌ها نشان داد معنادرماني بر كاهش احساس تنهايي و اضطراب مرگ گروه آزمايش اثربخش است و تفاوت معناداري بين دو گروه وجود دارد( 01/.>P ).

The current research was conducted with the goal of examining the effectiveness of group logo-therapy on the sense of loneliness and death anxiety of elderly women in Birjand. The statistical population included all elderly women in birjand city in 2017. 30 of them were selected through convenience sampling method and were randomly assigned to two experimental groups and control, 15 individuals each. The research method was a quasi-experimental and pre-test and post-test design with control group was used. To collect data the UCLA loneliness Scale and Collett-Lester (1969) Death Anxiety Scale were utilized. The elderly of the experimental group received Anderson (2007), Blair (2004) and Hutzel (2002) for 8 sessions of 90-minutes intervention. The gathered data were analyzed by using multivariate analysis of covariance MANCOVA. The result showed the effectiveness of logo-therapy on the sense of loneliness and death anxiety and there was a significant difference between the two groups (P<0.01).