تغيير پايدار نرخ ارز؛ متغير حالت و ريسك درماندگي؟

نوسان نرخ ارز به‌منزلۀ يكي از منابع عدم اطمينان، سرمايه‌گذار را در معرض ريسك قرار مي‌دهد. انتظار مي‌رود سرمايه‌گذاران براي تحمل ريسك نوسان نرخ ارز، بازده بالاتري طلب كنند؛ اما برخي شواهد تجربي نشان‌دهندۀ عدم قيمت‌گذاري ريسك نوسان‌ نرخ‌ ارز است. تأييدنشدن رابطۀ ريسك نوسان نرخ ارز و بازده موردانتظار نشان‌دهندۀ نوعي خلاف قاعده با عنوان «معماي ريسك ارز» است. برخي شواهد تجربي نشان مي‌دهد دليل عدم قيمت‌گذاري ريسك نوسان نرخ ارز آن است كه از تغييرات همزمان نرخ ارز استفاده شده است؛ اما اگر از تغييرات پايدار نرخ ارز (كه متغير حالت و ريسك درماندگي مالي است) استفاده شود، ريسك نوسان نرخ ارز قيمت‌گذاري مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، آزمون تغييرات پايدار نرخ ارز به‌‌منزلۀ متغير حالت و ريسك درماندگي مالي در بورس اوراق بهادار تهران براي توضيح معماي ريسك نوسان نرخ ارز است. در اين پژوهش صرف ‌ريسك تغييرات پايدار نرخ ارز با استفاده از رويكرد سبد ردياب، محاسبه و قيمت‌گذاري آن آزمون شده است. براي اين منظور، نمونه‌اي متشكل از حدود 160 شركت ‌پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1384 تا 1394 بررسي شده است. براي آزمون قيمت‌گذاري ريسك نوسان نرخ ارز بر مبناي تغييرات پايدار نرخ ارز از روش رگرسيون سري زماني استفاده شده است. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد ريسك نوسان نرخ ارز در بورس اوراق بهادار تهران براساس تغييرات پايدار سالانه قيمت‌گذاري شده است؛ بنابراين، معماي ريسك نوسان نرخ ارز با درنظرگرفتن تغييرات پايدار به‌جاي تغييرات همزمان توضيح داده شده است.