تاثيرهشت هفته تمرين مقاومتي بر استرس اكسايشي رت‌هاي ويستار ديابتي

Effect of Eight Weeks of Resistance Training on Oxidative Stress in Diabetic Rats

زمينه و هدف: راديكال‌هاي آزاد نقش مهمي در توسعه ديابت و عوارض ناشي از آن دارند. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر ميزان استرس اكسايشي در قلب رت‌هاي ديابتي بود. مواد و روش‌ها: طي يك مطالعه تجربي تعداد 24 سر رت ويستار به دو گروه تمرين مقاومتي (12=n) و كنترل (12=n) تقسيم شدند. ديابت از طريق تزريق تك دوز استرپتوتوزوسين (50 ميلي‌گرم/كيلوگرم وزن بدن، درون صفاقي) حل شده در بافر فسفات با PH 4/5، به رت‌ها القاء شد. پروتكل تمرين مقاومتي به مدت 8 هفته (هفته‌اي سه جلسه) به طول انجاميد و شامل يك ست 10 تايي از تمرينات مقاومتي تكرار بالا رفتن از نردبان همراه با وزنه متصل به قاعده دم (بر اساس حداكثر ظرفيت هر رت در حمل وزنه) بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، رت‌ها بيهوش شدند و خون‌گيري از قلب انجام شد، سپس قلب خارج شده و بطن چپ آن براي سنجش شاخص هاي استرس اكسايشي جدا گرديد. در انتها به منظور تجزيه و تحليل داده ها و بررسي تفاوت بين گروهي از آزمون آماري تي مستقل در سطح معني‌داري 0/05>α با كمك نرم افزار SPSS16 استفاده شد. يافته ها: گروه تمرين مقاومتي در مقايسه با گروه كنترل كاهش معناداري در MDA وPC قلب داشتند، به ترتيب (0/02=p= 0/03=p). ميزان گلوتاتيون تام قلب در گروه تمرين مقاومتي به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0/001>p). همچنين، تمرين مقاومتي موجب كاهش معني دار قند خون شده بود (0/001=p) اما گروه ها در ميزان انسولين خون تفاوت معناداري نداشتند (0/931=p). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرين مقاومتي مي تواند موجب كاهش قند خون و استرس اكسايشي و نيز افزايش ميزان گلوتاتيون تام قلب شود. كاهش مشاهده شده در استرس اكسايشي و افزايش مشاهده شده در ميزان گلوتاتيون به دليل نقش حفاظت سلولي و آنتي اكسيداني گلوتاتيون پيشنهاد كننده اين است كه، تغييرات ناشي از تمرين مقاومتي ممكن است در پيشگيري از توسعه عوارض قلبي- عروقي ناشي از ديابت مفيد باشد.

Background: Reactive oxygen species have an important role in the development of diabetes and its complications. The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of resistance training on oxidative stress in heart of diabetic rats. Material and methods: In an experimental study, 24 Wistar rats divided into two groups, 1. Resistance training (n = 12), and 2. Control group (n = 12). Induction of diabetes was done by a single intraperitoneal injection of streptozotocin (STZ) at a dose of 50 mg/kg dissolved in phosphate buffer (pH, 4.5). The training protocol consisted of 1 set of 10 climbing with the weight attached to the base of the tail, three times per week and for 8 weeks. Forty eight hours after last training session, animals were anesthetized blood was taken directly from the heart and then the heart removed and left ventricles were isolated and used for biochemical assessments. All the statistical analysis was done by SPSS software version 16. Level of significance was set at α<0.05. Results: Resistance training group showed significant decrease in MDA and PC of hearts compared to control group (p=0.02 and p=0.03, respectively). Total glutathione content of the heart in the resistance training group were significantly higher (p<0.001). Also, resistance training caused to a significant reduction in blood glucose (p=0.001). Blood insulin levels were not different between groups, (p=0.931). Conclusion: Finally, it appears that resistance training may reduce blood glucose and oxidative stress of heart and may increase total glutathione content of the heart. Observed reduction in oxidative stress and increased glutathione content, considering the antioxidant and protective properties of glutathione, suggests that these positive changes caused by resistance training may have protective role against development of cardiovascular complications in diabetes.