پاسخ به مسئله‌ گرتلر درباره‌ معيار درون‌گرايي ـ برون‌گرايي در فلسفه‌ ذهن

يكي از مهم‌ترين پيش‌فرض‌هاي نادرست گرتلر اين است كه چون گمان مي‌كند نظريۀ دكارت يا دست‌كم نظريۀ دكارت‌گرايي، طبق برداشت متعارف نظريه‌اي درون‌گرايانه است، پس بايد معيار مطلوب ما براي ويژگي «نفسي براي شناسا» به‌گونه‌اي طراحي شود كه حتماً نظريه دكارت يا دست‌كم دكارت‌گرايي كماكان در زمرۀ درون‌گرايي طبقه‌بندي شوند. اين پيش‌فرض نادرست موجب شده است گرتلر در چهار معيار نخستين خود با منحصر‌ساختن ويژگي‌هاي نفسي در ويژگي‌هايي داراي موقعيت مكاني خاص يا ماهيت فيزيكي خاص نتواند معياري عام مطرح كند. همچنين به نظر مي‌رسد ديگر سطور استدلال گرتلر نيز دچار مشكل‌اند. من در بخش پاياني، يك معيار جديد بازگشتي و يك تبيين غيربازگشتي براي اين تمايز مطرح و از آن دفاع خواهم كرد. حتي اگر معيار مزبور پذيرفته نشود، با توجه به پيش‌فرض خطاي گرتلر در مورد لزوم ارائۀ يك معيار يا تعريف متفق‌عليه هنجاري ـ توصيفي و همچنين خطاهاي گوناگون روش‌شناختي كه در مقالۀ قبلي بيان شده است، مسئلۀ گرتلر منحل خواهد بود.