تأمين و رفاه اجتماعي و احساس امنيت

مقاله حاضر به بررسي رفاه و تأمين اجتماعي و راتباط آن با پنداشت مردم از امنيت در شهر تهران پرداخته است. پنداشت از وجود ميزان و سطح امنيت از منظر پاسخگويان مي باشد لذا اين مقاله به دنبال اين هدف است كه آيا بين ميزان و سطح رفاه و تأمين اجتماعي و تصور از ميزان امنيت در شهر رابطه وجود دارد يا خير.متغيرهاي مطرح در اين پژوهش شامل عوامل فردي و خانوادگي، دارا بودن بيمه، رضايت از بيمه، اميد به آينده و سطح تأمين اجتماعي است.چارچوب نظري تحقيق بنا به تناسب موضوع نظريات فيتز پاتريك،الريچ بك ،جرمي بنتام و... مورد استفاده قرار داده و فرضيه‌هاي تحقيق استخراج شده است. بر اين مبنا مدل تحقيق ساخته و پرداخته و سؤالات و فرضيات تحقيق تدوين گرديده است. روش تحقيق در اين بررسي از نوع پيمايشي و اطلاعات به وسيله پرسشنامه جمع‌آوري گرديده است. جامعه آماري تحقيق شامل شهروندان شهر تهران مي‌باشد كه تعداد 550 نفر از آنان به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب و مورد سؤال قرار گرفتند. در اين تحقيق براي پايايي از آزمون آلفاي كرونباخ و براي روايي از تكنيك گروه‌هاي شناخته شده استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss استفاده شد. عمده‌ترين يافته‌ها عبارت‌اند : بين ميزان ناامني و داشتن بيمه،طبقه اجتماعي و پنداشت از امنيت رابطه معني‌دار وجود ندارد. بين متغيير اميد به آينده و پنداشت از امنيت جاني – مالي رابطه معني داري وجود دارد.