موانع منطقه گرايي امنيتي در جهان اسلام

منطقه گرايي يكي از مفاهيم مصطلح و پركاربرد در حوزه مطالعات روابط بين اللمل و منطقه اي است كه مبتني بر همكاري متقابل چند دولت واقع در حوزه جغرافيايي خاص و داراي هدف هاي مشترك مي باشد و اشكال مختلفي از سيستم هاي اتحاد نظامي، اتحاديه هاي اقتصادي و قطب بندي هاي سياسي را دربر مي گيرد. موضوع اين پژوهش منطقه گرايي امنيتي و مورد خاص آن جهان اسلام است. سؤال اصلي پژوهش عبارت از اين است كه: چه موانعي باعث تضعيف يا عدم شكل گيري همكاري هاي امنيتي منطقه اي در بين كشورهاي اسلامي شده است؟ در اين پژوهش از تئوري ها و مباحث نظري متفكران حوزه روابط بين الملل در خصوص منطقه گرايي براي ايجاد بنياني تئوريك براي مباحث استفاده شده است. اين پژوهش از نوع پژوهش هاي كيفي است و با توجه به اينكه در پي كشف شواهد و استنادات بوده بنابراين داده هاي اسنادي و كتابخانه اي تحليل شده اند. بر اساس تحليل داده هاي به دست آمده عواملي چون: وجود زمينه هاي نامناسب سياسي، اقتصادي و اجتماعي، تضادهاي ايدئولوژيكي و فرهنگي، ناهمگوني در سطح توسعه و نيز مداخله بازيگران فرامنطقه اي و بين المللي موجبات عدم شكل گيري و نيز تضعيف منطقه گرايي امنيتي بين كشور هاي اسلامي را فراهم آورده اند.