بررسي وجود كيت اورژانس و توانايي استفاده از آن توسط دندان‌پزشكان عمومي اصفهان

مقدمه: فور‌يت‌هاي پزشكي، يكي از استرس‌زاترين شرايط در مطب دندان‌پزشكي است. اولين و مهم‌ترين قدم در كنترل اورژانس‌‌‌‌هاي پزشكي، توانايي ارائه‌ي اقدامات حياتي پايه BLS (Basic life support) مي‌باشد كه نيازمند داشتن آگاهي‌، مهارت و تجهيزات مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي وضعيت تجهيزات و داروهاي اورژانس و توانايي استفاده از آنها توسط دندان‌پزشكان عمومي مي‌باشد كه در سه شهر استان اصفهان انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي بود كه با مراجعه به ۸۵ مطب دندان‌پزشك عمومي و با استفاده از پرسش‌نامه انجام شده است. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 23 تجزيه و تحليل شد و نتايج به صورت ميانگين براي داده‌هاي كمي و فراواني جهت داده‌هاي كيفي نمايش داده شد‌ند. از آزمون تي‌مستقل با سطح معني‌داري (05/0 p value) نيز جهت بررسي روابط آماري استفاده شده است. يافته‌ها: بر طبق نتايج اين مطالعه، (7/39 درصد) از دندان‌پزشكان در طول يك سال گذشته، با حوادث اورژانس برخورد كرده بودند كه شايع‌ترين مورد آن، سنكوپ وازوواگال گزارش شده بود. هيدروكورتيزون (6/35 درصد) و نيتروگليسيرين (8/32 درصد)، بيش‌ترين داروهاي اورژانس و كپسول اكسيژن (7/54 درصد)، فراوان‌ترين وسيله‌ي موجود در مطب‌ها بودند. آزمون تي‌مستقل، ارتباط آماري معني‌داري را بين سابقه‌ي گذراندن دوره‌هاي آموزشي كنترل فوريت‌هاي اورژانس با تجهيزات كيت مطب را نشان داد (04/0 = valuep). نتيجه‌گيري: اغلب مطب‌هاي دندان‌پزشكي، كيت اورژانس ناقصي داشتند و بيشتر دندان‌پزشكان، مهارت كافي در خدمات اورژانسي نظير تزريق وريدي يا زير پوستي نداشتند. يافته‌هاي اين مطالعه قوياً آموزش‌هاي مناسب عملي را هم براي دندان‌پزشكان و هم براي دانشجويان دندان‌پزشكي پيشنهاد مي‌كند.