بررسي عددي و آزمايشگاهي تأثير پوشش، مقاومت فشاري و فشار ناشي از خوردگي آرماتور بر شروع ترك خوردگي در سازه هاي بتن آرمه

سازه‌هاي بتن مسلح در مناطق خورنده، معمولاً از خرابي به علت خوردگي آرماتور‌ها، كه مي‌تواند ناشي از كربنات و يا نفوذ يون‌هاي كلر باشد، رنج مي‌برند. افزايش حجم محصولات خوردگي نسبت به فولاد اوليه باعث ايجاد ترك در سازه شده، كه مي تواند منجر به تسريع كاهش عمر مفيد آن شود. فلذا زمان شكل‌گيري تركها يك پارامتر اصلي در عملكرد سازه بوده و مهم است كه بتوان آن‌ را با دقت كافي پيش بيني كرد. به منظور بررسي دقت مدل‌هاي تحليلي مبتني بر مدلسازي رفتار غير‌خطي بتن و تعيين محل خوردگي آرماتور، در اين تحقيق از مدل اجزاء محدود استفاده شده‌ است. در ابتدا نمونه هاي آزمايشگاهي مختلفي ساخته شده و پس از نگهداري اوليه، تحت شرايط خوردگي تسريع شده قرار گرفته اند. محل و الگوي ترك مدلها در حين آزمايش و تا مرحله شكست كامل نمونه ها بطور دقيق ثبت شده اند. در مرحله بعد مدل عددي نمونه هاي فوق با استفاده از اجزاي محدود ساخته شده و نتايج حاصل از روش‌هاي آزمايشگاهي و عددي با يكديگر مقايسه شده‌اند. پس از اطمينان از صحت مدلهاي عددي ساخته شده، اثر پارامترهاي مختلف بر ترك خوردگي بتن مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج حاكي از آن‌ است كه پوشش آرماتور و مقاومت فشاري بتن از عوامل موثر در شروع ترك‌خوردگي مي‌باشند و با افزايش اين 2 پارامتر فشار داخلي ناشي از محصولات جهت شروع ترك‌خوردگي بيشتر خواهد شد.