رابطه بين روش هاي مقابله با تنيدگي و زيست نشانگر قند خون ناشتا (FBS) در بيماران عروق كرونر قلب

The relationship between coping strategies with stress and Fasting blood sugar in patients with coronary heart disease

زمينه و هدف: با آن كه كاربرد روش هاي مقابله با تنيدگي در بيماران عروق كرونر قلب، مي تواند منجر به تغييرات قابل ملاحظه اي در سطح قند خون ناشتا (FBS) شود، ولي پژوهشگران تا به حال به طور تجربي آن را مورد كنكاش قرار نداده اند، لذا هدف اصلي اين پژوهش، تحليل رابطه بين روش هاي مقابله با تنيدگي و سطح قند خون ناشتا (FBS) در بيماران عروق كرونر قلب مي باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، از نوع توصيفي و همبستگي است و در سال 1390 صورت پذيرفته است. جامعه آماري پژوهش، همه بيماران مبتلا به CHD كه به بيمارستان قلب و عروق شهيد رجائي تهران مراجعه كرده، بوده اند. تعداد 44 بيمار مبتلا به CHD بستري در بخش هاي داخلي زنان، داخلي مردان و بخش هاي خصوصي بيمارستان كه گرفتگي عروق كرونر در آنها توسط آنژيوگرافي مورد تاييد قرار گرفته، از بين بيماران واجد شرايط به روش نمونه برداري قضاوتي انتخاب شده اند. در اين پژوهش، از پرسش نامه راه هاي مقابله اي-لازاروس و فولكمن و كيت قند خون محصول شركت پارس آزمون استفاده شده است. براي تحليل آماري داده هاي پژوهش، از شاخص ها و روش هاي آماري توصيفي و نيز ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري به روش گام به گام استفاده گرديده است. قابل ذكر است كه نرم افزار رايانه اي مورد استفاده در اين پژوهش، براي پردازش داده ها، SPSS 17بوده است. يافته ها: نتايج نشان داده كه بين روش هاي مقابله با تنيدگي هيجان مدار و قند خون ناشتا (FBS)، همبستگي مثبت و رابطه معنادار (p<0.001 r=0.680) و نيز بين روش هاي مقابله با تنيدگي مساله مدار و قند خون ناشتا (FBS) همبستگي منفي و رابطه معنادار وجوددارد (p<0.001 r=-0.720). همچنين از بين 8 روش مقابله با تنيدگي، تنها روش مقابله اي ارزيابي مجدد مثبت پيش بيني كننده معناداري براي قند خون ناشتا (FBS) بوده است و 58% واريانس زيست نشانگر قند خون ناشتا توسط اين راه مقابله با تنيدگي پيش بيني مي شود. نتيجه گيري: درمجموع، نتيجه گرفته شده كه افزايش كاربرد روش هاي مقابله با تنيدگي هيجان مدار، باعث افزايش در سطح قند خون ناشتا (FBS) و افزايش در به كارگيري روش هاي مقابله با تنيدگي مساله مدار، منجر به كاهش در سطح قند خون ناشتا (FBS) مي شود.

Background: The use of coping strategies with stress in coronary heart disease (CHD) patients, can lead to significant changes in fasting blood sugar (FBS) level, but researchers have not empirically explored it. This study aimed to analyze the relationship between coping strategies with stress and FBS level in CHD patients. Materials and methods: This descriptive and correlative study was conducted in 2011. Study population was all patients who had referred to Shahid Rajaie Heart Hospital. A total of 44 CHD patients hospitalized in internal wards for women and men, and private units, whose coronary artery occlusion had been confirmed by angiography, were selected by judgmental sampling method. In this study, Lazarus and Folkman's Coping Questionnaire, and blood sugar kit (Pars Azmoon Company) were used. The data were analyzed by descriptive statistics, Pearson correlation coefficients, and stepwise multiple regression, in SPSS 17. Results: The results showed that, there was a significant positive correlation between emotion-based coping strategies and FBS (r=0.680, P<0.001), but a significant negative correlation between problem-based coping strategies and FBS (r=-0.720, P<0.001). Among the eight strategies of coping with stress, only reappraisal coping strategy was an appropriate predictor for FBS. Furthermore, this method could predict 58% of variance in FBS. Conclusion: Overall, it is concluded that the increased use of emotion-based coping strategies, increase FBS level, and the increased use of problem-based coping strategies, lead to a decrease in FBS level.