شماره ركورد :
1032299
عنوان مقاله :
مقايسه اثر تجويز شياف پروژسترون با سالبوتامول بر كاهش زايمان زودرس در زنان در معرض خطر
عنوان به زبان ديگر :
Comparison the effects of Progesterone suppository with Salbotamol on reduction preterm birth risk
پديد آورندگان :
زنگوئي، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي بيرجند , زنگوئي، مليحه دانشگاه علوم پزشكي بيرجند , توليت، مريم دانشكده پيراپزشكي بيرجند
تعداد صفحه :
7
از صفحه :
192
تا صفحه :
198
كليدواژه :
شياف پروژسترون , زايمان زودرس , زنان در معرض خطر , سالبوتامول , داروي بتاميمتيك
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: زايمان زودرس، مهم ترين عامل مرگ نوزاد در 28 روز اول زندگي در سراسر دنياست. يك راه كار درماني مناسب، مي تواند منجر به طولاني تر شدن مدت بارداري، تكامل سيستم هاي مختلف بدن نوزاد و در نهايت، تحويل نوزادي سالم به اجتماع شود. هنوز تاثير داروهاي نگهدارنده زايمان زودرس؛ مورد توافق همگاني نيست. از طرفي ديگر، با توجه به عوارض زايمان زودرس و همچنين با توجه به اين نكته كه توافق نظري در مورد استفاده از داروهاي مختلف در درمان زايمان زودرس وجود ندارد، تصميم گيري براي درمان امري تجربي مي باشد. لذا، هدف از مطالعه حاضر، مقايسه اثر شياف پروژسترون و سالبوتامول بر كاهش زايمان زودرس در زنان در معرض خطر مي باشد. مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي، 56 زن باردار در معرض خطر زايمان زودرس كه در طي سال هاي 87 تا 88، به درمانگاه زنان بيمارستان ولي عصر بيرجند مراجعه كرده و بين 26 تا 34 هفته بارداري قرار داشته اند، به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفي، در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفته شده اند. در گروه اول، شياف پروژسترون 200 ميلي گرم (ركتال) به صورت يك روز در ميان تا پايان هفته 34 حاملگي و در گروه دوم، سالبوتامول تا پايان هفته 34 حاملگي تجويز شده است. پس از پيگيري دو گروه و ثبت تاريخ زايمان بيماران، داده هاي به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه 11.5 وارد شده و با استفاده از آزمون هاي آماري كاي دو و تي تست، تجزيه و تحليل و نتايج در سطح معنادار 0.05 درصد گزارش شده اند. يافته ها: ميانگين سن جنيني در هنگام زايمان درگروه دريافت كننده پروژسترون 1.3±37.7 هفته و در گروه دريافت كننده سالبوتامول 2.1±36.9 هفته بوده و اختلاف معنادار وجود نداشته است (P=0.18). ميانگين مدت باقي ماندن جنين در رحم، به دنبال اقدام درماني در گروه دريافت كننده پروژسترون 1.8±12.5 هفته و در گروه دريافت كننده سالبوتامول 2.3±11.7 هفته بوده و از لحاظ آماري، معنادار نبوده است (P=0.18). نتيجه گيري: اطلاعات حاصل از اين پژوهش، نشان دهنده آن است كه به طور متوسط، دو رژيم درماني پروژسترون وسالبوتامول، به ترتيب به ميزان 12.5 هفته و 11.7 هفته توانسته اند حاملگي را حفظ نمايند. نتايج بيانگر آن است كه رژيم درماني پروژسترون در مقايسه با رژيم سالبوتامول، توانسته است به طور ميانگين 0.8 هفته بيشتر مدت ماندگاري حاملگي را افزايش دهد، هرچند اين اختلاف از نظر آماري معنادار نبوده است.
چكيده لاتين :
Introduction and objective: preterm labor is the most important cause of neonatal mortality in the first 28 days of life in the world. Usin an appropraite theraphutic stratgy can lead to longer pregnancy duration, more evolution of neonate’s organs and bearing a healthy neonate. The effects of drugs to prevent preterm labor is still controversial. On the other hand making decision about treatment is based on practical experiences due to detrimental impacts of pre-term labor and lack of general agreement on using drugs. The purpose of this study was to compare the effect of Progesterone with Salbotamol on reduceing the risk of preterm birth. Methods: In this randomized clinical trial study, 56 high-risk pregnant women who were between 26 and 34 weeks of gestation were selected via convenience sampling method, and were allocated to progesterone or salbotamol according to a randomized number table. In the case group Progesterone supp was administrated every 2days until the end of 34 week of pregnancy. In the control group was administrated salbotamol until the end of 34 week of pregnancy. After the following two groups and recording the time of delivery, data were analyzed in SPSS software(11.5) by means of student test and Chi square tests. Results: the mean score of gestational age at the time of delivery in the progesterone group was 37/7± 1/3weeks and in the salbotamol one was 36/9± 2/1weeks and there was no significant differenc between them(P=0.18).ferthermore,the mean length of continuation of pregnancy in progesterone and salbutamol groups were 12.5± 1.8 weeks and 11.7± 3.2weeks, respectively which were not significant statistically.(P = 0.18). Conclusion: According to the findings, two regimens of progesterone and salbutamol have been able to maintain pregnancy 12.5 and 11.7weeks, respectively. The results indicate that progesterone treatment comparing to salbutamol may increase remaining pregnancy 8.0 weeks in average however this difference was not statistically significant.
سال انتشار :
1393
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
فايل PDF :
7547132
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
لينک به اين مدرک :
بازگشت