كليدواژه :
سالمترول , سيگار , ريه , COPD
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: فاكتورهاي مختلفي وجوددارند كه برحجم هاي ريوي وفرآيند درمان بيماران مزمن تنفسي (COPD) اثر مي گذارند. سيگار، به عنوان يك فاكتور خطر در اين فرآيند مهم است. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر بخشي سالمترول بر برخي از پارامترهاي تهويه ريوي در افراد سيگاري و غيرسيگاري مبتلا به بيماري انسداد مزمن ريوي مي باشد.
مواد و روش ها: اين مطالعه ازنوع توصيفي تحليلي است كه در شهرستان سبزوار و در طول سال 92 1389 بر روي 117 بيمار مراجعه كننده به مطب تخصصي داخلي ريه با علائم تنفسي COPD، انجام شده است. روش جمع آوري داده ها شامل: مشاهده، معاينه ، علائم بيماري و تست تنفسي (اسپيرومتري) بوده كه توسط پزشك انجام شده است. قبل و بعد از استنشناق سالمترول تست عملكردي ريوي انجام گرفته و پارامترهاي ريوي FEVI،FVC ، FEV1% و PEF اندازه گيري و ثبت شده است. داده ها با آزمون آماري تست تي زوجي وتي مستقل تجزيه تحليل شده اند. يافته ها: از 117 بيمار، 75 مورد (64%) مرد و 42 نفر (36%) زن بوده اند ميانگين سن افراد سيگاري 18.56±42.36 و غير سيگاري ها 18.20±50.14 بوده كه از نظر آماري اين تغييرات سن بين دوگروه (سيگاري وغير سيگاري) معنا دار بوده است(P<0.03). ميانگين وانحراف معيار حجم FEV1% قبل و بعد از استنشاق سالمترول به ترتيب در بيماران تنفسي 97.44±10.84 و 10.81±94.75 بوده كه اين تغييرات حجمي از نظرآماري، معنا داربوده-است (P<0.04). در بيماران سيگاري، ميانگين حجم بازدمي با فشار در ثانيه اول FEVI قبل ازاستنشاق سالمترول كمتر از بيماران غير سيگاري بوده ولي بعد از استنشاق سالمترول در افرادسيگاري، بيشتر از غير سيگاري ها بوده، ولي معنادار نبوده است. همچنين ميانگين حجم فشاري بازدميFEV1% بعد ازاستنشاق سالمترول در بيماران غيرسيگاري بيشتراز بيماران سيگاري بوده است. نتيجه گيري: شروع بيماري مزمن تنفسي در افراد سيگاري، حدود 8 سال زودتر از افراد غيرسيگاري است واستنشاق سالمترول حجم فشار بازدمي ر(%FEVI) را كا هش مي دهد.
چكيده لاتين :
Background: There are many factors that effect on the lungs
capacity and treatment process in chronic obstructive pulmonary
disease (COPD). Smoking, as a risk factor, is important in this
process. The aim of this study was to evaluate the efficacy of
Salmeterol on some parameters of pulmonary ventilation in
smokers and non-smokers patients with COPD.
Materials and Methods: This desiccative analytical study was
done on 117 patients with respiratory symptoms of COPD who
had referred to an internist during 2010-2013 in Sabzevar city,
Iran. Data collection methods include observation, clinical
symptoms, and respiratory test (spirometry) that was performed
by a physician. Before and after Salmeterol inhalation, pulmonary
function tests were performed, and pulmonary parameters FEVI,
FVC, FEV1% and PEF were measured and recorded. Data were
analyzed using paired t test, and independent t test.
Results: Of 117 patients 75(64%) were male and 42(36%) were
female. The mean age of smokers and non-smokers was
42.36±18.20 and 50.14±18.56, respectively; which was
statistically significan (P<0.03). FEV1% was significantly different
in COPD patients before and after Salmeterol inhalation
(97.44±10.84 and 94.75±10.81, respectively) (P<0.04). In
smokers, before Salmeterol inhalation, the mean forced
expiratory volume in the first second (FEVI), was lower than nonsmokers,
but after Salmeterol inhalation, was higher than nonsmokers,
but not significant. Also, after Salmeterol inhalation,
FEVI% was higher in non-smokers compared with smokers.
Conclusion: In smokers, COPD onset is 8 years earlier than
non-smokers, and Salmeterol inhalation decreases FEVI% in
COPD patients.
